Michael Haneke ~ Love (Amour)

 

Μια ταινία που προβλήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ των Καννών

 Μίχαελ Χάνεκε, Αγάπη (2012)

Ένα υπερήλικο αγαπημένο ζευγάρι θα δοκιμαστεί όταν η σύζυγος παθαίνει εγκεφαλικό και ο σύζυγος πρέπει όχι μόνο να αντιμετωπίσει την ασθένεια της αγαπημένης του γυναίκας αλλά και τον πόνο της επερχόμενης απώλειας...
Το Amour θέτει το ερώτημα του τι θα μείνει από εμάς – και τι σημαίνει αυτή η λέξη "αγάπη", καθώς βαδίζουμε προς το τέλος της ζωής μας...
Ο Χάνεκε διαψεύδει τον μύθο του θανάτου ως ένα δημόσιο γεγονός, κάτι που μοιράζεσαι, κάτι που κλαις και συγκινείσαι. Εδώ ο θάνατος δημιουργεί ένα φρούριο και είναι διαπεραστικά αληθινό. Αντιμετωπίζει την πραγματικότητα της ασθένειας – το πλύσιμο, την κινητικότητα, την επίσκεψη στην τουαλέτα – αλλά ο στόχος του δεν είναι να παρουσιάσει απλώς ένα ρεαλιστικό πορτραίτο του τέλους, αν και αυτό είναι μέρος της διαδικασίας. Περισσότερο από αυτό θέλει να εξερευνήσει τα συναισθήματα και τα ένστικτα που αισθάνονται και οι δύο πλευρές αυτού του ζευγαριού – περηφάνια, απελπισία, την επικείμενη απώλεια, την κατανόηση και τα όριά της. Υπάρχουν δυνατά συναισθήματα, αλλά υπάρχει και ρεαλισμός. Ο Ζωρζ έδωσε μια υπόσχεση στην Ανν: “Σε παρακαλώ μην με ξαναπάς στο νοσοκομείο, υποσχέσου μου…υποσχέσου μου”.
Ανάμεσα στα τόσα άλλα πράγματα, αυτή η ταινία είναι για το τι σημαίνει να είσαι πιστός και να κρατάς τον λόγο σου μέχρι το τέλος...
Πολύ κομψά ειπωμένο, με απόλυτο σεβασμό στους χαρακτήρες του, το Amour του Haneke είναι καλοφτιαγμένο, αλλά αβάσταχτο να το παρακολουθείς. Ο τρόμος των γηρατειών είναι απόλυτα πραγματικός όπως επίσης και οι συνέπειες που απορρέουν όχι μόνο από το πρόσωπο που πάσχει από την αγωνία του επερχόμενου θανάτου, αλλά και για εκείνους που πρέπει να το παρακολουθούν στην πορεία του.

(Απόσπασμα /Πηγή:http://www.ishow.gr/)
http://www.ishow.gr/news.asp?guid=34E047B8-CD91-4CA2-9151-35B3D61CD4E0


* Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Leon Bloy: «Το να πεις σε κάποιον "σ'αγαπώ" ισοδυναμεί με το να του λες "δεν θα πεθάνεις ποτέ"».