Fereydoun Faryad (Φερεϊντούν Φαριάντ)

Η μοναξιά μ' έφερε κοντά στα πουλιά.                      
Μ' έμαθε να πετάω.

 ~ ✾ ~
Φύτεψα λέξεις στο χαρτί
Φύτρωσε ένα δέντρο με πλατιά φύλλα.

 ~ ✾ ~
 Στον μαυροπίνακα της νύχτας

μ' ένα κομμάτι κιμωλία γράψε:
φως, φως, φως.
Ποιητής είσαι.

  ~ ✾ ~

Πατρίδα μου είναι

ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο

χωρίς πύλη.

Μπαίνω απ' τον αέρα.

 ~ ✾  ~

Μιλάω στα δέντρα περσικά.

Εγώ είμαι ξένος.

Μιλάω στα δέντρα περσικά.

Τα δέντρα μού αποκρίνονται.

Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια

δεν είμαι ξένος.

 ~ ✾  ~

Τη γλώσσα της ποίησης την έμαθα

απ' τ' άστρα, απ' τα πουλιά, απ' τα φύλλα

κι απ' τους πλανόδιους τροχιστές.

 ~  ✾  ~

Καλύπτω τις τρύπες

με φεγγάρι, με ποιήματα

ή με τα φιλιά σου.

 ~ ✾  ~

Όλα μου τα ταξίδια εσύ.

Όλες μου οι θάλασσες εσύ.

Όλα μου τα ναυάγια εσύ.

Όταν σε συλλογιέμαι

ένας άνεμος με παίρνει

μαζί με το κρεβάτι μου

χωρίς πυξίδα, χωρίς τιμόνι, χωρίς πανί.

 ~ ✾ ~

ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ (απόσπασμα απ' το Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Ε' και ΣΤ' δημοτικού) 

Οι βροχοσταγόνες του μεγάλου συννεφόδεντρου γέμισαν όλο τον ουρανό με μικρά πράσινα λιόφυλλα.Τα φύλλα τύλιξαν ολόγυρα τ' αυτόματα και τα ντουφέκια και τα έκαναν σαν ανάλαφρα κλωνάρια δέντρων. Απ' τις κάννες των όπλων, αντί για σφαίρες, μπαρούτι και καπνό, τινάζονται λουλούδια, πεταλούδες,λιμπελούλες και μπομπόνια. Τα παιδιά της ομάδας Ζαρίν πυροβολούν την ομάδα Τακ όχι με σφαίρες, αλλά με μικρά μπουκέτα λουλούδια και πολύχρωμες πεταλούδες. Κι απ' αντίκρυ, η ομάδα Τακ απαντάει με λιμπελούλες και μπομπόνια.Ο αέρας έχει γεμίσει μυρωδιές απ' τα λουλούδια κι απ' τα μπομπόνια. Ήταν σαν μέρα Πρωτοχρονιάς ή σαν γιορτή των Αγίων Πάντων. Τα παιδιά των δύο αντίθετων μαχαλάδων ξεσπούν σε γέλια και τα γέλια τους ανεβαίνουν ως τον έβδομο ουρανό.Γέλια, γέλια, χαρές και αγάπες κυριεύουν τα πάντα. Ο Αλβάν, εκεί ψηλά, πλάι στο πελώριο δέντρο που οι ρίζες του είναι στον ουρανό και τα κλαδιά του σ' όλον τον κόσμο, ο Αλβάν με τα χρωματιστά μπαλόνια του πετάει ανάλαφρα, πλημμυρισμένος από χαρά και νιώθει πως ο ήλιος και το φεγγάρι είναι δυο ρόδες στο δικό του ποδήλατο. Θέλει να πηδήσει στη σέλα των άστρων και κρατώντας το τιμόνι του ανέμου να φύγει μες στο άπειρο.

Άξαφνα, κάτω στη γη, ανάμεσα απ' τους καπνούς και τα σκοτάδια, βλέπει ένα περιστέρι ν' ανεβαίνει. Το περιστέρι είναι ο Ριπιδάτος, τ' αγαπημένο περιστέρι του Μεϊλού. Λίγο πιο κει, η Τουλή κι η Σεκουλή, οι αδερφές του Σαλέμ, για δες, στους ώμους τους έχουν φυτρώσει κάτι μικρά χρυσά φτεράκια και φτερουγάνε πίσω απ' το Ριπιδάτο κι έρχονται κοντά του. Ο Αλβάν απ' την πολλή χαρά έγινε ανάλαφρος σαν πούπουλο. Το μυρωδάτο αεράκι περνάει απ' το διάφανο βλέμμα του κι απ' τ' ολόδροσο χαμόγελο του.
Τούτη τη στιγμή, ο Σαλέμ, καβάλα σ' ένα κίτρινο περιστέρι, πλησιάζει τον Αλβάν. Οι δυο φίλοι αναπήδησαν κι έδωσαν τα χέρια. Και τότε, όλα τα παιδιά, κι απ' τις δυο ομάδες, πιάστηκαν χέρι χέρι σ' ένα μεγάλο κύκλο χορού. Ο Αλβάν έτρεξε ίσα στο χαρταετό του τον Κοκκινολαίμη και πήρε το μεγάλο τηλεγράφημα κρεμασμένο στο σπάγκο του. Πάνω στο τηλεγράφημα βλέπει γραμμένη την έκθεση του που πρέπει να διαβάσει στην τάξη του σχολείου του τον επόμενο χρόνο. Όλα τα παιδιά τον παρακαλούν να τους τη διαβάσει. Ο Αλβάν πλησιάζει το χαρτί κοντά στα μάτια του κι αρχίζει να διαβάζει αργά αργά τις λέξεις και τις φράσεις γεμάτες φως. Έτσι που διαβάζει, είναι σαν να διαβάζει για τους ανθρώπους όλου του κόσμου, κι έτσι ψηλά που στέκεται μοιάζει σαν να 'ναι η ψυχή όλων των παιδιών του κόσμου κι έχει να πει ένα παγκόσμιο μήνυμα.
Η έκθεσή του αρχίζει μ' αυτά τα λόγια:Τα όνειρά μου είναι όλο περιστέρια, χαρταετούς και πολύχρωμα μπαλόνια...

Φερεϊντούν Φαριάντ
Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος

* ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ - ΕΚΛΙΠΟΝΤΑ ΜΕΛΗ / Φερεϊντούν Φαριάντ