Η μελαγχολική ζωή μιας γυναίκας ~ Judith Malina

Το πρώτο που μαθαίνει είναι

ότι δεν είναι αγόρι,

και αργά ή γρήγορα

της χαράσσεται πάνω της

ότι είναι ένα κορίτσι.

 

Αργά ή γρήγορα διδάσκεται

ότι αυτό έχει βασανιστικά

πλεονεκτήματα και βασανιστικά

μειονεκτήματα και ότι

πρέπει να αγωνιστεί.

 

Πάνω-κάτω καταλαβαίνει ότι

το πιο σπουδαίο απ' αυτά

είναι η υποταγή και αργά ή γρήγορα

υποτάσσεται λίγο ως πολύ.

 

Εξαντλεί την υπομονή και τη λαγνεία,

τις φριχτές της επιλογές.

Φοβάται και ζητά

να γίνει γυναίκα, και γίνεται

γυναίκα και φοβάται

να είναι γυναίκα.

 

Λίγο ως πολύ επιλέγει, μα

περισσότερο συχνά την επιλέγουν, ένας

ή διάφοροι άνδρες, που γίνονται

οι προστάτες της, καταστροφείς, σύζυγοι

και εραστές, οι οποίοι εκπληρώνουν

στη χαρά και στη λύπη

τα στάδια όσων μπορούν να συμβούν

μεταξύ γυναίκας και άνδρα.

 

Κάποιες φορές το κορμί της ανοίγει

και βγαίνει ένα παιδί.

Συχνά το κορμί της ρημάζει

από αναπόφευκτο πόνο.

Μα ακόμα πιο συχνά

ρημάζει από πόνο που μπορεί να αποφύγει.

 

Σπάνια ή συχνά ή ποτέ ή πάντοτε

κάποιος άντρας μπαίνει στο κορμί της

με εκατοντάδες κίνητρα

που όλα τους διαφέρουν από τα δικά της,

εκτός από τον έρωτα,

τον οποίο εκείνη λίγο ως πολύ αναζητά

και λίγο ως πολύ βρίσκει.

 

Και τότε, όταν έχει ήδη αρκετά υποφέρει,

έχοντας αιμορραγήσει ή όχι,

έχοντας γεννηθεί ή αποβληθεί, έχοντας κλάψει

ή όχι, από το γαμήλιο φόρεμα

μέχρι τα αγριόχορτα της χήρας,

τότε μαθαίνει.

Όταν κουραστεί, συνειδητοποιεί

ότι έχει γεράσει.

 

Όλα αυτά αργά ή γρήγορα,

περισσότερο από τόσο αργά ή περισσότερο

από τόσο γρήγορα, και μαθαίνει να

δέχεται αδιαμαρτύρητα τη ζωή που

πάνω-κάτω μια μεγάλη γυναίκα ζει.

Σ' έναν κόσμο που περιφρονεί τις γριές γυναίκες

αυτή μαθαίνει να υποκύπτει

λίγο ως πολύ σε μια ζωή

που ποτέ δεν άξιζε·

 

ειδάλλως πεθαίνει νέα.

 

 

 

«Πραγματική λογοτεχνία μπορεί να υπάρξει», γράφει ο Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν, «μόνο όταν δημιουργείται όχι από φιλόπονους και αξιόπιστους επαγγελματίες αλλά από τρελούς, ερημίτες, αιρετικούς, ονειροπόλους, επαναστάτες και σκεπτικιστές». Σ’ αυτή τη βάση μιλώντας, οι ποιητές που εδώ ανθολογούνται είναι πραγματικοί λογοτέχνες. Έχοντας ακολουθήσει τον δικό τους δρόμο, πολυβραβευμένοι οι πιο πολλοί… έχοντας γυρίσει οι περισσότεροι την πλάτη σε κοινοτοπίες και στεγανά, εντούτοις φτασμένοι πια, «τιμημένοι» με τίτλους ακαδημαϊκούς και πανεπιστημιακές θέσεις… κι άλλοι πάλι μόνο από το κοινό τους αναγνωρισμένοι, τόσο μακριά από βραβεύσεις και αξιώματα…  Κομμάτια της avant-garde της εποχής τους, «η ποίησή τους, κραυγές σεληνιασμένων σε στιγμές επιληπτικής κρίσης… αφορισμένοι περιθώριοι, εξοστρακισμένοι και διαφορετικοί, αποκαμωμένοι από κτηνώδεις κι ανούσιες δουλειές, απ’ τα ξενύχτια, τις απόπειρες αυτοκτονίας… τα μούτρα τους σκαμμένα βαθιά από πρόωρα γεράματα, τα πρόσωπα κιτρινισμένα από χολή και οινοποσίες, στα μάτια τους μια ρέμβη που μοιάζει με άνοια γεροντική… αιωρούμενοι σε μιαν άβυσσο που την έχουνε έντεχνα επιλέξει…».


"αμερικανοί ποιητές και ποιήτριες τολμούν", επιμέλεια: Γιώργος Μπουρλής, εκδόσεις Εξάρχεια (http://www.exarchiapress.gr/)
 Η Judith Malina είναι αμερικανίδα ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης.