Federico García Lorca ~ Ποιητική

Και να, πώς μιλάει ο ίδιος ο Λόρκα για την Ποίησή του:              

ΠΟΙΗΤΙΚΗ

(Προφορική, προς τον Gerardo Diego)

  Όμως, τι να σας πω εγώ για την Ποίηση; Τι να σας πω γι' αυτά τα σύγνεφα, γι΄αυτόν τον ουρανό; Να κοιτάς, να κοιτάς, να τα κοιτάς, να τον κοιτάς, και τίποτα παραπάνω. Θα καταλαβαίνεις, πως ένας ποιητής δε μπορεί να πει τίποτα για την Ποίηση. Ας τ' αφήσουμε αυτό στους κριτικούς και τους καθηγητές. Μα μήτε εσύ μήτε εγώ, μήτε ποιητής κανένας, δεν ξέρουμε, τι είναι η Ποίηση.

  Εδώ είναι· κοίτα. Κρατάω τη φωτιά μέσα στα χέρια μου. Τη νιώθω και δουλεύω μ' αυτή στην εντέλεια, όμως δε μπορώ να μιλήσω γι' αυτήν χωρίς φιλολογίες. Καταλαβαίνω όλες τις Ποιητικές· θα μπορούσα να μιλήσω γι' αυτές, αν δεν άλλαζα γνώμη κάθε πέντε λεφτά της ώρας. Δεν ξέρω. Μπορεί κάποια μέρα να μου αρέσει στο έπακρο η κακή ποίηση, όπως μου αρέσει (μας αρέσει) σήμερα η κακή μουσική μέχρι παραφροσύνης. Θε να κάψω νύχτα τον Παρθενώνα, για ν' αρχίσω να τόνε χτίζω το πρωί και να μην τελειώνω ποτέ μου.

  Στις διαλέξεις μου έχω μιλήσει μερικές φορές για την Ποίηση, όμως για το μόνο πράμα που γι' αυτό δε μπορώ να μιλήσω είναι η δική μου η ποίηση. Κι όχι επειδή δεν έχω συνείδηση εκείνου που κάνω. Αντίθετα, αν είναι αλήθεια πως είμαι ποιητής, με τη χάρη του Θεού - ή του Διαβόλου -, ωστόσο είμαι αυτό το πράμα και με τη χάρη της τεχνικής και της προσπάθειας, και με το ν' αναλογίζουμαι απόλυτα αυτό που αποτελεί ποίημα.

(Σελ. 167, της Έκδ. Aguilar. Μαδρίτη, 1968)



Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα / Federico García Lorca, Βιβλίο Ποιημάτων 1921, εκδ. ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ,
παρουσίαση - επιμέλεια: Έλλη Αλεξίου, απόδοση: Κώστας Ζαρούκας