Aldous Huxley ~ Το νησί

Η ζωή που κυλάει σιωπηλά και ακατάπαυστα και ολοκληρώνεται σε μια ειρήνη για τους ζωντανούς οπωσδήποτε πολύ πιο βαθιά, όλο και πιο πλούσια και πιο δυνατή και πιο ολοκληρωμένη, γιατί γνωρίζει όλο τον πόνο σου και τη δυστυχία σου και τα παίρνει μαζί της και τα κάνει ένα με την ουσία της. Και μέσα σ' αυτή τη γαλήνη είναι που τώρα ταξιδεύεις σ' αυτό το ήσυχο σιωπηλό ποτάμι που κοιμάται. Και παρ' όλα αυτά είναι ασταμάτητο, ακριβώς γιατί κοιμάται. Και ταξιδεύω μαζί κι εγώ...
Ταξιδεύω χωρίς καμία προσπάθεια, χωρίς να κάνω τίποτ' απολύτως. Απλώς αφήνομαι. Αφήνω τον εαυτό μου να παρασυρθεί. Απλώς ζητάω απ' το ακατάπαυστο, κοιμισμένο ποτάμι της ζωής να με πάρει μαζί όπου πάει - και ξέρω συγχρόνως ότι εκεί που πηγαίνει είναι εκεί που θέλω να πάω, είναι εκεί που πρέπει να πάω. Σ' αυτό που είναι πραγματικά η ζωή, στη ζωντανή γαλήνη. Μαζί με το κοιμισμένο ποτάμι, ακαταμάχητα στην ολοκλήρωση της συμφιλίωσης.


Άλντους Χάξλεϋ, Το νησί, εκδ. Κάκτος, μτφρ. Αντώνης Αϊδίνης

Πρόκειται για το τελευταίο διήγημα του συγγραφέα που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1962
Island (Huxley novel).