Νίκος Καρούζος ~ Επιδεινώσεις του ορατού

Της Μαίρης

Όσο κρατήσει η ζωή κρατεί κι ο θάνατος.           
Ώρα να σκεφτώ τα μελλούμενα
σωριασμένα αιφνίδια στο χτες.
Η λάμψη όταν περάσει λάμπει περισσότερο
καθώς
η ακινησία φανερώνεται
στη διαίρεση των βημάτων.
Όντως το περπάτημα ολότελα το χρόνο καταστρέφει
όπως ολότελα τον ήχο παύουμε
ακουμπώντας τα χέρια
πάνω στα βοερά τύμπανα.
Πιότερο ζει η αστραπή
μετά το ανατρίχιασμά της
η απέραντη δυνατότητα των πουλιών
όταν μακραίνει ο θόρυβος ενός τυχαίου αεροπλάνου.
Φοβερή ασυνέχεια:
ο πλούτος μου είναι το στήθος μου.
Γι’ αυτό ποτέ δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα
και ταξιδεύω σίγουρος
όσο η μίνθη ταξιδεύει και το ασπροθύμαρο...




Νίκος Καρούζος, Απόσπασμα απ' το ποίημα "Επιδεινώσεις του ορατού". Ανήκει στη συλλογή "ΠΕΝΘΗΜΑΤΑ" (1969). Περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ", εκδ. ΕΡΑΤΩ