Louis - Ferdinand Céline ~ Ταξίδι στην άκρη της νύχτας

Κάλλιο να μην τρέφεις αυταπάτες, οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν ο ένας στον άλλο, το μόνο που κάνουν είναι να μιλάνε ο καθείς για τον καημό του, γνωστό αυτό. Ο καθείς για την πάρτη του, η γη για όλους. Πασχίζουν να τον ξεφορτωθούν πάνω στον άλλον τον καημό τους, τη στιγμή του έρωτα, μα τότε δεν πιάνει, κι ό,τι κι αν κάνουν, τον κρατούν ακέραιο τον καημό τους, και ξαναρχίζουν, πασχίζοντας γι' άλλη μια φορά να τον πλασάρουν. "Είστε ωραία, δεσποινίς", λένε. Και τους παίρνει πάλι η ζωή, ως την επόμενη φορά που θα ξαναδοκιμάσουν το ίδιο κολπάκι. "Είστε πολύ ωραία, δεσποινίς!..."

Χώρια που κοκορεύονται εν τω μεταξύ ότι τα κατάφεραν να τον ξεφορτωθούν τον καημό τους, μα όλος ο κόσμος ξέρει πως δεν είναι διόλου αλήθεια και πως τον έχουν κρατήσει όλον δικό τους. Καθώς σ' αυτό το παιχνίδι γινόμαστε γερνώντας ολοένα πιο άσχημοι και σιχαμεροί, δεν μπορούμε καν να κρύψουμε τον καημό μας, τη χρεοκοπία μας, και καταλήγουμε μ' εκείνη τη βρομογκριμάτσα φαρδιά πλατιά στη φάτσα, που παίρνει είκοσι, τριάντα χρόνια και βάλε να μας ανέβει εντέλει απ' την κοιλιά στο πρόσωπο. Γι' αυτό υπάρχει ο άνθρωπος, γι' αυτό και μόνο, για μια γκριμάτσα, που του παίρνει μια ζωή ολόκληρη να τη σχηματίσει, και που δεν καταφέρνει πάντα ούτε καν να την ολοκληρώσει, τόσο βαριά και περίπλοκη είναι η γκριμάτσα που θα' πρεπε να κάνει για να εκφράσει όλη την αληθινή ψυχή του, δίχως να πάει τίποτα χαμένο.


Λουί-Φερντινάν Σελίν / Louis-Ferdinand Céline, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, μτφρ. Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου