Luis Sepúlveda ~ Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό


Οι αναμνήσεις μου ξεκινούν από τη μέρα που έπεσα στο χιόνι. Σε μια στροφή έπεσα απ’ την τσάντα και κανείς απ' την αγέλη δεν το πήρε είδηση. Ο παγερός αέρας σκόρπιζε τ’ αδύναμα γαβγίσματά μου κι έκανα να τρέξω πίσω από τα άλογα, αλλά βούλιαζα στο χιόνι. Το σκοτάδι είχε σκεπάσει τα βουνά όταν ξύπνησα τρομαγμένος από μια γλώσσα υγρή και χλιαρή που μ’ έγλειφε απ’ τη μουσούδα ως την ουρά, ενώ, ταυτόχρονα, μια μύτη με οσμιζόταν. Εκείνη η χλιαρή γλώσσα που μ’ έγλειφε έδιωξε το φόβο, και καθώς είχα συνέλθει λίγο από την παγωνιά, άφησα κάτι πανίσχυρα δόντια να με πιάσουν απ’ το σβέρκο χωρίς να με πονέσουν. Πήγα έτσι σηκωτός μέχρι μια σπηλιά, κι εκεί, ο σωτήρας μου, ένας ιαγουάρος, μου χάρισε τη ζεστασιά του μεγάλου κορμιού του.



Dungu… Λόγια…
 
ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΚΠΛΗΡΩΝΩ ένα χρέος πολλών ετών. Ανέκαθεν υποστήριζα ότι μεγάλο μέρος της συγγραφικής μου κλίσης το οφείλω στο γεγονός ότι είχα θείους και παππούδες που μου αφηγούνταν ιστορίες, και στον μακρινό νότο της Χιλής, σε μια περιοχή που λέγεται Αραουκανία ή Wallmapu, είχα έναν θείο, τον Ignacio Kallfukurá, mapuche (σύνθετη λέξη απ’ το mapu, που σημαίνει γη, και το che, άνθρωποι), ο οποίος, τα βράδια, αφηγούνταν στα μικρά mapuche ιστορίες στη γλώσσα του, τη mapudungun. Εγώ μπορεί να μην καταλάβαινα όλα όσα έλεγαν οι άλλοι  mapuche σ’ αυτή την ιδιόλεκτο, αλλά τις ιστορίες που έλεγε ο θείος μου τις καταλάβαινα.
Ήταν ιστορίες που μιλούσαν για αλεπούδες, πούμα, κόνδορες και παπαγάλους, και οι αγαπημένες μου ήταν αυτές που αφηγούνταν περιπέτειες της wig
Πάντα μ’ αρέσει να λέω ιστορίες στα παιδιά mapuche, τα βράδια, στην ακροποταμιά, ενώ τρώμε αραουκάριες και πίνουμε χυμό από μήλα που έχουμε μόλις κόψει απ’ το μποστάνι.
Τώρα που κοντεύω την ηλικία του θείου μου Ignacio Kallfukurá, τους αφηγούμαι αυτή την ιστορία ενός σκύλου που μεγάλωσε με τους mapuche, ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό.
Σας καλώ, λοιπόν, στην Αραουκανία, στην Wallmapu, στη χώρα των Ανθρώπων της Γης.


Λουίς Σεπούλβεδα / Luis Sepulveda, Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό, εκδ. Opera, μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης
Περισσότερα: www.operabooks.gr/contents/books.php?books_id=195
 

Σχόλια

  1. Δεν εχω διαβασει το βιβλιο
    Αλλα δεν συμπαθω τα σκυλια ουτε και τους ανθρωπους
    που ειναι ελεεινα πιστοι απο συμφερον
    Προτιμω τις γατες που δεν σου αφοσιωνονται ποτε
    Ειναι πιο ειλικρινεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η επιλογή του σκύλου ως πρωταγωνιστή δεν έγινε τυχαία απ' τον Σεπούλβεδα. Πίσω απ' αυτόν κρύβεται η ιστορία της φυλής Mapuche (Αραουκανοί), ιστορία ανθρώπων που τους έκλεψαν τη γη και τη ζωή τους.
    Έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσεις: https://athens.indymedia.org/post/207660/#9

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου