Rainer Maria Rilke ~ Μικρά δοκίμια για την τέχνη

Η παιδική ηλικία είναι το βασίλειο της μεγάλης δικαιοσύνης και της βαθιάς αγάπης. Στα χέρια ενός παιδιού κανένα πράγμα δεν είναι σπουδαιότερο από κάποιο άλλο. Παίζει με μια χρυσή καρφίτσα ή με ένα λευκό λουλούδι. Σαν κουραστεί θα αφήσει απρόσεχτα και τα δύο να πέσουν και θα ξεχάσει πόσο λαμπερά του φαίνονταν στο φως της δικής του χαράς. Δεν έχει το φόβο της απώλειας. Για το παιδί, ο κόσμος εξακολουθεί να είναι το όμορφο δοχείο μέσα στο οποίο δεν χάνεται τίποτα. Και θεωρεί ιδιοκτησία του καθετί που είδε, άγγιξε ή άκουσε κάποια στιγμή, καθετί που βρέθηκε κάποτε στο πέρασμά του. Δεν αναγκάζει τα πράγματα να εγκατασταθούν κάπου. Τα αφήνει να διαβούν μέσα από τα ιερά χέρια του, σαν μια αγέλη σκοτεινών νομάδων που περνούν κάτω από μια αψίδα θριάμβου. Για λίγο φωτίζονται μέσα στην αγάπη του και έπειτα σκοτεινιάζουν ξανά, όλα, όμως, πρέπει να περάσουν μέσα από αυτή την αγάπη. Και ό,τι φωτίστηκε μια φορά μέσα στην αγάπη, παραμένει εντός της σαν εικόνα και δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ πια. Και η εικόνα είναι περιουσία. Γι' αυτό και τα παιδιά είναι τόσο πλούσια.



Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Μικρά δοκίμια για την τέχνη, μτφρ. Ιωάννα Παρασκελίδη, εκδ. Printa, 2010, τίτλος πρωτοτύπου: Von Kunst und Leben - Schriften

Περισσότερα: RILKE R. M.– Μικρά δοκίμια για την τέχνη