Κώστας Ε. Τσιρόπουλος ~ Μακρινό μοναχικό φεγγάρι

Η ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

Τώρα πια δεν έπρεπε να κελαηδούνε πουλιά. Κι όμως τα πουλιά κελαηδούσαν. Κάθε πρωί στον ευκάλυπτο της αυλής μαζεύονταν αναρίθμητα και τραμπαλίζονταν στα κλαδιά με μια ξεγνοιασιά,
τ' αθεόφοβα!
Η φύση είναι αδιάφορη στα παθήματά μας. Αστράφτει ο ήλιος κι ας γκρεμίζεται ο κόσμος στο θάνατο. Ήλιος και θάνατος κάνουν τη δουλειά τους, ενώ εμείς υποφέρουμε. Το σύμπαν θρηνεί όταν μέσα σου αχτιδοβολεί χαρά. Εσύ ευτυχής και τα θηρία αλληλοσπαράζονται, τα νέα βλαστάρια ανθοφορούν, πεθαίνουν οι πεταλούδες, γεννούν οι μέλισσες, σκοτώνονται οι άνθρωποι.







Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, Μακρινό μοναχικό φεγγάρι (διηγήματα), Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα,1972