Απόστολος Δοξιάδης ~ Λέγοντας και ξαναλέγοντας
http://ikarosbooks.gr/ |
Θέλω να σας μιλήσω για ένα θέμα σημαντικό για μένα: τη λογοτεχνία της πατρίδας μου. Αλλά, καθώς είμαι συγγραφέας, προτιμώ τα συγκεκριμένα παραδείγματα από τις γενικότητες και έτσι, αντί να επιχειρήσω μια γενική θεώρηση ή, χειρότερα, μια τυπολόγηση περιπτώσεων, θα εστιάσω μόνο σε ένα πολύ μικρό, αλλά μοναδικό κομμάτι της νέας ελληνικής λογοτεχνίας - ένα διαμαντάκι. Τα διαμαντάκια μπορεί να είναι μικρά, αλλά έχουν την ικανότητα να ανακλούν το φως, κι αυτό που διάλεξα, εκτός από την ομορφιά του, φωτίζει ένα θεμελιώδες ζήτημα της λογοτεχνίας: τη μίμηση.
Όχι τη μίμηση της ζωής, εδώ, αλλά τη μίμηση της λογοτεχνίας. Της γραφής ως επανεγγραφής, ως επανάληψης, του γεγονότος ότι το να λες μια ιστορία σημαίνει συχνά να την ξαναλές.
Το διαμαντάκι στο οποίο αναφέρθηκα είναι ένα διήγημα, του 1972. Έχει τον τίτλο «Πάτροκλος Γιατράς ή Οι ελληνικές μεταφράσεις της Έρημης Χώρας», κι είναι γραμμένο από τον ποιητή, φιλόλογο και δοκιμιογράφο Νάσο Βαγενά (Νάσος Βαγενάς).
Ο Απόστολος Κ. Δοξιάδης, γράφοντας για την ιστορία του διηγήματος του Νάσου Βαγενά «Ο Πάτροκλος Γιατράς και οι ελληνικές μεταφράσεις της Έρημης Χώρας», την προϊστορία και την επίδρασή του, πραγματεύεται το κεντρικό θέμα της επανάληψης στη λογοτεχνία.
Διαβάστε ένα απόσπασμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου