Alessandro Baricco ~ Χιλιαεννιακόσια / Ένας μονόλογος

Novecento

Θα μπορούσες να τον πεις τρελό. Δεν ήταν όμως έτσι απλά τα πράγματα. Όταν κάποιος σου περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια τη μυρωδιά της Μπέρτχαμ Στρητ τα καλοκαίρια, μετά τη βροχή, δεν μπορείς να σκεφτείς ότι είναι τρελός για έναν και μοναδικό ανόητο λόγο, ότι εκείνος στην Μπέρτχαμ Στρητ δεν είχε πάει ποτέ. Σε κάποιο βλέμμα, στα λόγια κάποιου άλλου, αυτόν τον αέρα εκείνος τον είχε μυρίσει στ’ αλήθεια. Με τον τρόπο του: αλλά στ’ αλήθεια. Μπορεί τον κόσμο να μην τον είχε δει ποτέ του. Όμως, εικοσιεπτά χρόνια ο κόσμος πηγαινοερχόταν πάνω σ’ εκείνο το καράβι, τον κατασκόπευε. Και του έκλεβε την ψυχή. Σ’ αυτό ήταν μεγαλοφυΐα, δεν χωράει συζήτηση. Ήξερε ν’ ακούει. Και ήξερε να διαβάζει. Όχι τα βιβλία, αυτά καλά και άγια είναι, αλλά ήξερε να διαβάζει τους ανθρώπους. Τα σημάδια που οι άνθρωποι κουβαλούν μέσα τους: τόπους, φήμες, μυρωδιές, την πατρίδα τους, την ιστορία τους… Ολόκληρη, γραμμένη πάνω τους, κατάσαρκα. Αυτός διάβαζε, και μάλιστα με άπειρη φροντίδα, κατέγραφε, οργάνωνε, ταχτοποιούσε… Κάθε μέρα πρόσθετε κι ένα μικρό κομματάκι σ’ εκείνο τον απέραντο χάρτη του κόσμου απ’ άκρη σ’ άκρη, θεόρατες πόλεις και γωνιές με μπαρ, μεγάλα ποτάμια, λασποτόπια, αεροπλάνα, λιοντάρια, ένας χάρτης καταπληκτικός. Κι εκεί πάνω ταξίδευε μετά σαν θεός, καθώς τα χέρια του γλιστρούσαν στα πλήκτρα, χαιδεύοντας τις καμπύλες κάποιου ράγκταϊμ.

 

Αλεσσάντρο Μπαρίκκο / Alessandro Baricco, Χιλιαεννιακόσια, εκδ. Άγρα, 2002, μτφρ. Σταύρος Παπασπύρου
 

Περισσότερα: The Legend of 1900