Luis Sepúlveda ~ Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Μορφάζοντας, η Καλότυχη του έκρωξε όλα όσα της είχε στριγκλίσει ο Ματίας. Ο Ζορμπάς της έγλειψε τα δάκρυα, κι αμέσως νιαούρισε όπως κανείς άλλος δεν είχε νιαουρίσει μέχρι τότε: «Είσαι γλάρος. Σ' αυτό, ο χιμπαντζής έχει δίκιο — αλλά μόνο σ' αυτό. Όλοι σ' αγαπάμε, Καλότυχη. Και σ' αγαπάμε, γιατί είσαι μια γλαροπούλα — μια όμορφη γλαροπούλα. Δεν σου αντιλέγουμε όταν σ' ακούμε να κρώζεις ότι είσαι γάτος, γιατί μας κολακεύει που θέλεις να 'σαι σαν κι εμάς· όμως, είσαι διαφορετική από μας — και μας αρέσει που είσαι διαφορετική. Τη μάνα σου δεν μπορέσαμε να τη βοηθήσουμε — εσένα, όμως, ναι. Σε προστατέψαμε ώσπου να βγεις απ' τ' αβγό. Σου χαρίσαμε όλη μας τη στοργή, χωρίς να θέλουμε ποτέ να σε κάνουμε γάτο. Σε θέλουμε γλάρο, κι έτσι σ' αγαπάμε. Νιώθουμε πως κι εσύ μας αγαπάς, πως είμαστε οι φίλοι σου, η οικογένειά σου, κι είναι καλό να ξέρεις πως μαζί σου μάθαμε κάτι για το οποίο καμαρώνουμε: μάθαμε να εκτιμούμε, να σεβόμαστε και ν' αγαπάμε ένα διαφορετικό πλάσμα. Είναι πολύ εύκολο ν' αποδέχεσαι και ν' αγαπάς αυτούς που είναι σαν κι εσένα, αλλά πολύ δύσκολο κάποιον που είναι διαφορετικός — κι εσύ, μας βοήθησες να το κατορθώσουμε. Είσαι γλάρος, και πρέπει ν' ακολουθήσεις τον προορισμό των γλάρων. Πρέπει να πετάξεις. Όταν θα τα καταφέρεις, Καλότυχη, σε βεβαιώνω πως θα 'σαι ευτυχισμένη, και τότε, τα αισθήματά σου για μας, και τα δικά μας για σένα, θα 'ναι πιο έντονα και πιο όμορφα, γιατί θα 'ναι μια αγάπη ανάμεσα σε εντελώς διαφορετικά πλάσματα».«Ναι... αλλά φοβάμαι να πετάξω» έκρωξε η Καλότυχη και μαζεύτηκε.«Όταν θα γίνει αυτό, θα 'μαι μαζί σου. Το υποσχέθηκα στη μητέρα σου» νιαούρισε ο Ζορμπάς και της έγλειψε το κεφάλι. Η γλαροπούλα κι ο γάτος που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, έπιασαν να βαδίζουν. Εκείνος έγλειφε τρυφερά το κεφάλι της, εκείνη τον είχε αγκαλιάσει με μιαν από τις απλωμένες της φτερούγες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου