Παστερνάκ, Τσβετάγιεβα, Ρίλκε / Η αλληλογραφία των τριών

"Αγγιζόμαστε; Με τι; Με φτερουγίσματα; ακόμα και με αποστάσεις αγγιζόμαστε. Ένας ποιητής και μόνο ζει, και πότε πότε συναντά εκείνος που τον φέρει εκείνον που τον έφερε
ΡΑΙΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ
Val-Mont, par Glion
(Canton de Vaud)
Suisse, Μάιος 1926".
Ο ποιητής δεν ζει στο σήμερα, αλλά παντοτινά, όχι στην ιστορία - στο χρόνο, όχι στο παρόν - στην αιωνιότητα. Το αιώνιο πέρα από το χρόνο είναι αυτό στο οποίο συγγενεύουν όλοι οι ποιητές. Αυτό είναι το θέμα της τετράστιχης στροφής, στο φως της οποίας πρέπει να δει κανείς και τις τελευταίες λέξεις - ο άνθρωπος, που φέρει το φορτίο του χαρίσματος του ποιητή, ο "ποιητής" μέσα στον "άνθρωπο".
[...] Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα αναπτύσσει στο πρώτο της γράμμα τη σκέψη πως ο Ρίλκε δεν είναι ποιητής, αλλά η ίδια η ποίηση, και τονίζει: "Είστε ένα φυσικό φαινόμενο [...] είστε η προσωποποίηση του πέμπτου στοιχείου*: η ίδια η ποίηση, ή (κι ακόμα είναι λίγο) αυτό από το οποίο δημιουργείται η ποίηση και είναι μεγαλύτερο από αυτήν (εσάς)".

* Κατά γράμμα: η ουσία (Σημ. της Μ. Τσ.)

Μπορίς Παστερνάκ, Μαρίνα Τσβετάγεβα, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Η αλληλογραφία των τριών, εκδ. Μεταίχμιο, 2005

Για το βιβλίο εδώ