Hannah Kent ~ Έθιμα ταφής

"Πες μου ποια είσαι, Άγκνες. Δώσ' μου το χέρι σου για να σε γνωρίσω, να μάθω για εσένα". 
Ζεστά, σβέλτα τα δάχτυλά του σύρθηκαν στην ανοιχτή μου παλάμη. 'Έχεις ροζιασμένα χέρια. Που θα πει ότι δουλεύεις σκληρά. Αλλά τα δάχτυλά σου είναι γερά. Που θα πει ότι δεν δουλεύεις μόνο σκληρά, αλλά κάνεις καλά τη δουλειά σου. Καταλαβαίνω γιατί σε πήρε στο υποστατικό του ο Βορμ. Βλέπεις εδώ; Έχεις λακκουβίτσα στη χούφτα σου. Σαν εμένα. Τη νιώθεις;"
Η μαλακή εσοχή, οι λεπτές γραμμές στο δέρμα του, η αίσθηση του κόκκαλου στο άγγιγμά μου.
"Ξέρεις τι σημαίνει η λακκουβίτσα στη χούφτα; Όποιος την έχει, έχει κάτι μυστήριο. Αυτό το κενό μπορεί να γεμίσει κακοτυχία, αν δεν προσέξουμε. Αν αφήσουμε τον κόσμο και το σκοτάδι του και τη δυστυχία του να γεμίσουν τη λακκουβίτσα".
"Μα πώς μπορεί κανείς να αλλάξει το σχήμα του χεριού του;" γέλασα εγώ.
"Άμα το ακουμπήσει σε άλλο χέρι, Άγκνες".
Το βάρος των δαχτύλων του στα δικά μου, σαν το πουλί που κάθεται σε κλαδί. Κι έπεσε το σπίρτο. Δεν είδα ότι ήμασταν τριγυρισμένοι από ξερόκλαδα. Ώσπου ένιωσα τις φλόγες να μας τυλίγουν.

Hannah Kent / Hannah Kent, Έθιμα ταφής, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Ίκαρος, 2014
Περισσότερα: Hannah Kent