Μια μέρα η Οτόκο, γράφοντας ένα γράμμα, άνοιξε το ιαπωνικό λεξικό και το πρώτο πράγμα στο οποίο έπεσαν τα μάτια της στη σελίδα ήταν το ιδεόγραμμα της λέξης «σκέπτομαι». Στα ιαπωνικά ο χαρακτήρας της λέξης «σκέπτομαι» έχει και το νόημα του «λαχταρώ», όπως και αυτήν του «δεν μπορώ να ξεχάσω», και επίσης το νόημα του «θλίβομαι», και καθώς τα μάτια της Οτόκο περιπλανιόντουσαν πάνω στις διαφορετικές του έννοιες η καρδιά της σφίχτηκε. Δεν ήταν πια ικανή ούτε για ένα τόσο απλό πράγμα όσο το ν’ ανοίξει και να συμβουλευτεί ένα λεξικό. Η Οτόκο πήρε το λεξικό εκείνο από φόβο και δεν τόλμησε να το ξαναπιάσει στα χέρια της. Ο Όκι βρισκόταν ακόμα και στο λεξικό της ιαπωνικής γλώσσας. Αμέτρητες λέξεις εκεί μέσα ήταν πολύ πιθανό, άθελά της, να την έκαναν να σκεφτεί εκείνον. Το να συσχετίζει ό,τι έβλεπε και ό,τι άκουγε με τον Όκι ήταν συνώνυμο για την Οτόκο με την ίδια τη ζωή. Η συνείδηση του κορμιού της ήταν αξεδιάλυτη από τη μνήμη του έρωτα του Όκι γι’ αυτό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου