Θόδωρος Αγγελόπουλος ~ Το λιβάδι που δακρύζει

ΕΛΕΝΗ:  

"Ελένη", η Αλέξάνδρα Αϊδίνη

Φύλακα, δεν έχω νερό... δεν έχω σαπούνι... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...

Αλλάζουν οι στολές... Φοράς γκρίζα, φύλακα;... φοράς μαύρα;...

Το όνομά μου είναι Ελένη...

Είμαι εδώ για περίθαλψη αντικαθεστωτικού...

Πού με πάτε τώρα;

Φύλακα, δεν έχω νερό... δεν έχω σαπούνι... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...

Αλλάζουν οι στολές... πράσινη ο Γερμανός... είσαι Γερμανός, φύλακα; Τ’ όνομά μου είναι Ελένη.

Είμαι εδώ για απόκρυψη αντιστασιακού...

Πού με πάτε τώρα;

Ήμουνα κι εγώ το ’44, τον Δεκέμβρη στην πλατεία που γιόρταζε την Απελευθέρωση.

Πού με πάτε τώρα;

Αλλάζουν οι στολές... είσαι Εγγλέζος, φύλακα;

Πόσο κάνει η σφαίρα; Πόσο το αίμα;

Όλες οι στολές ίδιες... φύλακα... φύλακα.

Δεν έχω νερό... δεν έχω σαπούνι... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...

Πού με πάτε τώρα;

Τ’ όνομά μου είναι Ελένη. Είμαι εδώ για απόκρυψη τραυματία αντάρτη...

Ναι, φύλακα, είμαι εξόριστη. Είμαι πρόσφυγας και εξόριστη από παντού... ένα κορίτσι τριών χρονών που κλαίει στην προκυμαία...

Δεν έχω νερό... δεν έχω σαπούνι... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...

Σκηνή 34Β / Εσωτερικό συνοριακού καφενείου / Νύχτα


Θόδωρος Αγγελόπουλος, Τριλογία I: Το λιβάδι που δακρύζει / The Weeping Meadow (2004)