Tennessee Williams ~ Γυάλινος κόσμος

ΤΟΜ

Εθνικό θέατρο / Ο Γυάλινος κόσμος, 1978 (Β. Μανωλίδου, Ρ. Οικονομίδου, Φ. Χηνάς)

Δεν πήγα στο φεγγάρι, πήγα πολύ πιο μακριά — γιατί ανάμεσα σε δύο τόπους η μεγαλύτερη απόσταση είναι ο χρόνος. Μετά από λίγο, με έδιωξαν από τη δουλειά, γιατί έγραψα ένα ποίημα σε ένα κουτί παπουτσιών. Έφυγα από το Σαιν Λούις. Κατέβηκα τα σκαλιά αυτής της εξόδου κινδύνου και άρχισα να ακολουθώ τότε τα βήματα του πατέρα μου, παλεύοντας να βρω στην κίνηση αυτό που πάντα διαφεύγει. Ταξίδευα αδιάκοπα. Οι πόλεις σέρνονταν γύρω μου σαν ξερά φύλλα, φύλλα που κάποτε ήταν γεμάτα λαμπρά χρώματα αλλά τα ξέσκισε κάποιος από τα κλαδιά τους. Θα σταματούσα, όμως κάτι με καταδίωκε. Με έπιανε πάντα στον ύπνο, με αιφνιδίαζε. Ένα οικείο μουσικό θέμα, ίσως. Ένα κομμάτι διάφανο γυαλί, ίσως. Ίσως περπατάω τώρα σ’ ένα δρόμο τη νύχτα, σε μια ξένη πόλη, χωρίς να έχω βρει ακόμα συντρόφους. Περνάω τη φωτισμένη βιτρίνα ενός μαγαζιού που πουλάει αρώματα. Η βιτρίνα είναι γεμάτη πολύχρωμα γυαλιά, μικροσκοπικά διάφανα μπουκαλάκια σε χρώματα εύθραυστα, κομμάτια από ένα θρυμματισμένο ουράνιο τόξο. Τότε, εντελώς αναπάντεχα, με αγγίζει, η αδελφή μου, στον ώμο. Γυρνάω και βλέπω τα μάτια της. Αχ, Λώρα, Λώρα, πολέμησα να σε αφήσω πίσω, αλλά όσο κι αν προσπάθησα, εγώ θα σου είμαι πάντα πιστός! Απλώνω το χέρι να πιάσω ένα τσιγάρο, περνάω τον δρόμο, μπαίνω στο σινεμά ή σε ένα μπαρ, παραγγέλνω ποτό, μιλάω σ' έναν άγνωστο, τον πιο κοντινό — με κάθε τίμημα, μόνο να σβήσουν τα κεριά σου.
[Η Λώρα σκύβει πάνω από τα κεριά].
Γιατί τώρα τον κόσμο τον φωτίζει μόνο ο κεραυνός!
Σβήσ' τα κεριά σου, — κι έτσι, αντίο...

Η Λώρα σβήνει τα κεριά.


Τένεσι Ουίλιαμς, Γυάλινος κόσμος (μτφρ. Αντώνης Γαλέος) / The Glass Menagerie (1944)