Hernán Rivera Letelier ~Η Αφηγήτρια ταινιών

Επίμετρο, Πάμπλο Νερούδα

Μου έλαχε να υποφέρω και να αγωνίζομαι, να αγαπάω και να τραγουδάω. Στη μοιρασιά του κόσμου μου έλαχε και ο θρίαμβος και ήττα. Δοκίμασα τη γεύση και του ψωμιού και του αίματος. Τι άλλο να ζητήσει ο ποιητής; Και όλες οι εκδοχές, από το θρήνο μέχρι το φιλί, από τη μοναξιά μέχρι το λαό, ζουν μέσα στην ποίησή μου, λειτουργούν μέσα της, γιατί έχω ζήσει για την ποίησή μου, και η ποίησή μου στήριξε τους αγώνες μου. Κι αν αξιώθηκα να πάρω πολλά βραβεία, βραβεία εφήμερα σαν πεταλούδες από φευγαλέα γύρη, αξιώθηκα το μεγαλύτερο βραβείο, ένα βραβείο που πολλοί περιφρονούν αλλά που στην πραγματικότητα για τους περισσότερους είναι απρόσιτο. Κατάφερα μέσα από σκληρά μαθήματα αισθητικής και αναζήτησης, μέσα από τους λαβυρίνθους του γραπτού λόγου, να γίνω ο ποιητής του λαού μου. Αυτό είναι το βραβείο μου, και όχι τα βιβλία και τα μεταφρασμένα ποιήματα ή τα βιβλία που γράφτηκαν για να περιγράψουν ή να βαλσαμώσουν τα λόγια μου. Το βραβείο μου είναι εκείνη η μεγαλειώδης στιγμή της ζωής μου, όταν από τα έγκατα ενός ανθρακωρυχείου στη Λότα, με τον ήλιο να πέφτει καρφί στα καυτά βράχια, ξεπρόβαλε από το λαγούμι ένας άντρας σα να' βγαινε από την Κόλαση, με το πρόσωπο αλλοιωμένο από την τρομερή δουλειά, με τα μάτια κατακόκκινα από τη σκόνη, και μου έτεινε το αργασμένο του χέρι, εκείνο το χέρι που είχε το χάρτη της πάμπας χαραγμένο στους ρόζους και στις γραμμές του, λέγοντάς μου με μάτια που έλαμπαν: "Σε γνωρίζω πολύ καιρό τώρα, αδελφέ". Αυτές είναι οι δάφνες της ποίησής μου, αυτό το λαγούμι στην τρομερή πάμπα, απ' όπου ξεπροβάλει ο εργάτης εκείνος στον οποίο ο άνεμος και η νύχτα και τα άστρα της Χιλής έχουν ψιθυρίσει πολλές φορές: "Δεν είσαι μόνος σου. Υπάρχει ένας ποιητής που συλλογιέται τα βάσανά σου".
Μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής στις 15 Ιουλίου 1945.



Hernán Rivera Letelier, Η αφηγήτρια ταινιών / La contadora de películas, μτφρ. Λένα Φραγκοπούλου,  εκδ. αντίποδες, 2019