Αναστάσιος Δρίβας ~ Ομορφιά δίχως μνήμη

Ομορφιά δίχως μνήμη

μονάχα φως ενέργεια σιωπή –           

ομορφιά παρούσα
ομορφιά εφήμερη
σαν τη σκιά.
Στην ενατένισή μου, ένα
σε λογαριάζω με τον ήχο
είσαι ήχος ταξίδι σιωπή –
ένα με τη θάλασσα τη μεγάλη
την απόλυτη ερωμένη μου.
Α! δε γυρίζω πίσω
στα μονοπάτια που περάσαμε
χθες – κάποτε.
Στην ενατένισή μου
ένας δρόμος μακραίνει
– χωρίς ανάμνηση
– χωρίς παρελθόν.
Κοντά στη θάλασσα πλανιέμαι
κι έχω το πέλαγος αγνάντια
τους βυθούς και το ξανθό σμαράγδινο νερό –
το στερέωμα και τη θάλασσα
και τη χίμαιρα μαζί μου –
το σώμα το δικό της
ξάφνισμα και ρίγος
άρωμα διαβατικό.
Δος μου τα χέρια σου
τα σύμβολα της σιωπής
τους μαστούς
να ξεδιψάσω.
Μουσική
για πηλός εργασμένος
με τα δάχτυλα τα νοητικά του γλύπτη
με τη σιγή την ξύπνια την εντατική του γλύπτη
φανερωμένος –
χίμαιρα δική μου
άρωμα διαβατικό.

Αναστάσιος Δρίβας, Τα έργα, Φιλολογική επιμέλεια: Ευριπίδης Γαραντούδης και Μαίρη Μικέ, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα, 2012