Κώστας Μόντης ~ Γράμματα στη Μητέρα
δεν κατοικούσαμε τα χρόνια, μητέρα,
μας κατοικούσαν,
μας κρατούσαν οι πένες κι έγραφαν,
μας αναπετούσαν οι σημαίες στις εξάρσεις τους...
Είν’ απίστευτο πώς μια σταγόνα αίμα
μπορεί ν’ αλλάξει το χρώμα τ’ ουρανού, μητέρα,
είν’ απίστευτο πώς μια σταγόνα αίμα
μπορεί ν’ ακυρώσει το χρώμα της θάλασσας...
μας κατοικούσαν,
μας κρατούσαν οι πένες κι έγραφαν,
μας αναπετούσαν οι σημαίες στις εξάρσεις τους...
Είν’ απίστευτο πώς μια σταγόνα αίμα
μπορεί ν’ αλλάξει το χρώμα τ’ ουρανού, μητέρα,
είν’ απίστευτο πώς μια σταγόνα αίμα
μπορεί ν’ ακυρώσει το χρώμα της θάλασσας...
Κώστας Μόντης, Γράμματα στη μητέρα (ποιητική τριλογία)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου