Antonio Moresco ~ Το φωτάκι

Σε oρισμένα απόκρημνα σημεία όπου το έδαφος έχει υποχωρήσει, υπάρχουν επίσης ρίζες ζωντανών δέντρων απλωμένες πάνω σε στρώματα γυμνού βράχου ή εντελώς έξω από το χώμα, που εκτείνονται στο κενό. Μεγάλα φυτά πατικωμένα στη βάση τους από κάποιον βράχο, που τρέχουν στην επιφάνεια του εδάφους και μετά στρέφουν τις κορυφές τους ψηλά. Μικροί κορμοί που αναπτύχθηκαν ο ένας πλάι στον άλλον κι ύστερα συγχωνεύθηκαν μ' έναν άλλον κορμό. Κορμοί που ανεβαίνουν σαν φίδια πάνω σε μεγαλύτερα φυτά και περιτυλίγονται στα κλαδιά τους. Και κοντά ετοιμοθάνατα δέντρα πνιγμένα από τις παραφυάδες ή από το σύννεφο του κισσού και των άλλων αναρριχητικών που ανεβαίνουν προς τον ουρανό για να τα τυλίξουν στη θανάσιμη αγκαλιά τους. Βρύα και λειχήνες που περιδένουν με τα βελούδινα και γυάλινα σάβανά τους γερτές ξύλινες κολόνες και μεγάλες πέτρες που αναδύονται στην επιφάνεια. Άλλα φυτικά νήματα, όπως ξερές λιάνες, που κατεβαίνουν από το κουβάρι των ψηλότερων κλαδιών των δέντρων. Ή ανεβαίνουν από χαμηλά, ποιος ξέρει, γιατί δεν καταλαβαίνεις από πού προέρχονται, από το έδαφος ή από τις κορυφές των δέντρων, ή ίσως από κανένα από τα δύο, αφού δεν υπάρχει μόνο το ψηλά και το χαμηλά. Ίσως γεννιούνται στη μέση, στον αέρα, για να σκάσουν μετά σαν μικρές φυτικές δομές που ζητούν ζωή και ζητούν θάνατο. Έπειτα είναι όλη η άγρια χαμηλή βλάστηση και οι χιλιάδες και χιλιάδες φυτικές μορφές που σφιχταγκαλιάζονται και συγκρούονται μεταξύ τους, κάτω από το όριο της γης, στα χιλιάδες και χιλιάδες ριζίδια και στις άλλες χιλιάδες μορφές που ωθούνται από τη χημική διόγκωσή τους, άμορφες ακόμη, και που μετά ξεχύνονται σαν στρατοί από τη γη με τα γυμνά τους σώματα, χωρίς φλοιό ακόμη, επινοούν τους πρώτους μηχανισμούς αναπνοής και μεταβολισμού με τον αέρα και αρχίζουν ν' ανεβαίνουν ψηλά σ' ένα μανιασμένο και βουβό κουβάρι από μορφές γεννημένες από σπόρους που μετέφερε ο άνεμος ή από άλλες βόμβες που πολλαπλασιάζονται μες στη σάπια κοιλιά του κόσμου και ξεκινούν τον αγώνα τους για ν' ανέβουν ψηλά, προς το φως.
«Γιατί υπάρχει όλη αυτή η κακή χαμηλή βλάστηση;» αναρωτιέμαι. «Πού προσπαθεί να τυλίξει και να εξαλείψει και να πνίξει τα μεγαλύτερα δέντρα; Γιατί όλη αυτή η άθλια και απεγνωσμένη θηριωδία που παραμορφώνει τα πάντα; Γιατί όλο αυτό το σμήνος σωμάτων που προσπαθούν ν' αποστραγγίσουν τ' άλλα σώματα απομυζώντας τα με τις χιλιάδες και χιλιάδες ξέφρενες ρίζες και τις μικρές αφηνιασμένες βεντούζες τους, για να εκτρέψουν πάνω τους τη χημική δύναμη, για να δημιουργήσουν νέα φυτικά μέτωπα ικανά να εκμηδενίσουν τα πάντα, ν' αφανίσουν τα πάντα; Πού μπορώ να πάω για να μη βλέπω πια αυτόν τον σπαραγμό, αυτήν την ανεπανόρθωτη και τυφλή συστροφή που ονόμασαν ζωή;



Αντόνιο Μορέσκο / Antonio Moresco, Το φωτάκι, μτφρ. Μαρία Φραγκούλη, εκδ. Καστανιώτη, 2019