Fereydoun Faryad ~ Ουρανός χωρίς διαβατήριο

Φυλακισμένα ποιήματα χρόνια και χρόνια.
Οι λέξεις αιωρούνται σαν ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Περιμένουν.

✾

Περνώντας από μια νύχτα στην άλλη
έχασα τη λάμπα μου.

✾
Τα δέντρα στον ουρανό.
Ο ήλιος στη γη.
Ασκούμαι στην ποίηση.

✾
Ρολόι του ηλιοτρόπιου
στο χέρι του καλοκαιριού.
Δώδεκα η ώρα μεσημέρι
των πουλιών.

✾
Μάταιο γαλάζιο,
μάταιη αναμονή,
πολλές πέτρες.
Τα φιλιά μας γεράσανε.

✾
Αποταμίευσε το φως,
έχεις μπροστά σου πολλούς δρόμους,
πολλές νύχτες.

✾
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη.
Εσένα βλέπω.
Εσύ με βλέπεις;

✾
Του φεγγαριού το καναρίνι
στο κλουβί της βροχής.

✾
Τα φιλιά που μου 'δωσες χτες βράδυ
τα φύτεψα στη γη.
Ένα μεγάλο δέντρο φύτρωσε.
Ανεβαίνω στην κορφή του.
Φτάνω κάπου, που δεν ξέρεις
ούτε εσύ ούτε εγώ.

✾
Εγώ και το άγαλμα
δανειζόμαστε τα φτερά του σπουργιτιού
και στον ουρανό του ανεξήγητου
πετάμε.

✾
Ξέρεις;
Αυτός που δίνει σήμα
στα καράβια
δεν είναι ο φάρος
αλλά ο φαροφύλακας.

✾
Ούτε φεγγάρι ούτε άστρο ούτε τριζόνι.
Κλείσιμο δίχως τοίχους.
Με την αιχμή του μολυβιού μου
ανοίγω μια τρύπα στη νύχτα.
Εκτινάζεται φως.

✾
Όλα τα δέντρα δικά σας.
Δώστε μου μόνο ένα φύλλο
να βάλω στο πέτο μου
ή στο ποίημά μου.

✾
Σε κάθε παύση σκοτεινή,
ανάμεσα στις λέξεις σου,
βάζεις ένα άστρο.

✾
Παρέα μου και χαρά μου
τα πρόσωπα, τ’ αστέρια
και τ’ ανοιχτά παράθυρα.

✾
Να μην τελειώσεις το ποίημα.
Όχι.
Ν’ αρχίσεις το αστέρι.

✾
Τα χρόνια περνούν.
Ο ήλιος, με τον ίδιο ρυθμό,
ανοιγοκλείνει τα παράθυρα.
Παιδιά γεννιούνται.
Οι μέρες κυκλοφορούν με τρίκυκλα.
Γερνάμε.

✾
Σωπαίνω.
Οι λέξεις μέσα μου αναδύονται.
Ένα χάρτινο πουλί στο τραπέζι
τραγουδάει.

✾
Πάνω σ’ έναν πανσέ
έγραψα τ’ όνομά σου.
Μια πεταλούδα κάθισε στα χείλη μου.

✾
Καθένας με τα όπλα του
πολεμάει το σκοτάδι.
Εσύ με το ντουφέκι σου,
το άστρο με τις αχτίνες του
κι εγώ με το ποίημα.

✾
Ο ρήτορας
μιλούσε σε μιαν αίθουσα
γεμάτη καπνούς.
Όλοι άκουγαν.
Ένα παιδί, πλάι στη μητέρα του,
κοιτούσε απ’ το παράθυρο
έναν γαλάζιο χαρταετό.

✾
Τις νύχτες με πανσέληνο
τ’ αγάλματα
κατεβαίνουν απ’ τα βάθρα τους
και πίσω απ’ τα κυπαρίσσια
κάνουν έρωτα.

Φερεϊντούν Φαριάντ (βλ. κι εδώ), Ουρανός χωρίς διαβατήριο / Heaven without a Passport, εκδ. Γνώση, 1995

Πηγή φωτογραφίας: αρχείο Γρηγόρη Χαλιακόπουλου

Η ποιητική συλλογή «Ουρανός χωρίς διαβατήριο» περιλαμβάνει ποιήματα που γράφονται αρχικά στα περσικά και μεταφράζονται στην Αθήνα την περίοδο 1988-1989, δηλαδή τρία με τέσσερα χρόνια μετά τη μόνιμη εγκατάσταση του Φαριάντ στην Ελλάδα. Η ποιητική συλλογή κυκλοφορεί το 1995 από τις εκδόσεις «Γνώση» στα πλαίσια της σειράς «Ξένη Ποίηση». Το βιβλίο είναι διακοσμημένο με καλλιγραφίες ποιημάτων στα περσικά, φιλοτεχνημένες από τον πέρση καλλιγράφο Hamid Esteghamati. Τον πρόλογο της συλλογής υπογράφει ο Γιάννης Ρίτσος, στον οποίο ο δημιουργός παρουσίασε αρχικά τα ποιήματά του. Ο πρόλογος μας πληροφορεί ότι ο Φαριάντ έχει πραγματοποιήσει μόνος του τη μετάφραση των ποιημάτων. Επιπλέον, ο Ρίτσος σημειώνει: «Έμεινα έκπληκτος. Κάτω από την αδέξια μετάφραση διέκρινα ένα εξαιρετικό ταλέντο. Μια ποίηση πυκνή, επιγραμματική, που, ασφαλώς, έχει δεχτεί την επίδραση της μεγάλης αρχαίας περσικής ποίησης, αλλά, ταυτόχρονα, και την επίδραση των σύγχρονων αισθητικών ρευμάτων». Στην ποίηση που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Ουρανός χωρίς διαβατήριο» είναι έντονη η παρουσία του φωτός και της φύσης, με τον ήλιο, τα αστέρια, τα πουλιά, τον ουρανό και τα δέντρα. Αυτές τις εικόνες θεωρεί ο Φαριάντ όμορφες.