Rachel Cusk ~ Περίγραμμα

"Δεν ισχύει αυτό", παρενέβη κάπως αμήχανη η κοπέλα που καθόταν δίπλα του, "ότι η ζωή μας δεν έχει τη δική της ιστορία. Ότι η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει διακριτή μορφή, με αρχή και τέλος, με τα δικά της θέματα, τα δικά της γεγονότα, τη δική της γκάμα χαρακτήρων".
Η ίδια, καθώς ερχόταν εδώ, είχε περάσει έξω από ένα ανοιχτό παράθυρο απ' όπου ακουγόταν κάποιος να παίζει πιάνο. Το κτήριο κατά σύμπτωση ήταν σχολή μουσικής, σαν εκείνη που είχε εγκαταλείψει πριν από δύο χρόνια μαζί με το όνειρό της να γίνει επαγγελματίας μουσικός. Αναγνώρισε το κομμάτι, ήταν η φούγκα σε ρε ελάσσονα από τις Γαλλικές σουίτες του Μπαχ, ένα κομμάτι που ανέκαθεν της άρεσε και που, ακούγοντάς το, τόσο αναπάντεχα, την έκανε να νιώσει, εκεί στο πεζοδρόμιο, μια απίστευτη αίσθηση απώλειας. Ήταν λες και η μουσική που κάποτε της ανήκε, δεν της ανήκε πια. Σαν να είχε αποκλειστεί πια από την ομορφιά της, σαν να ήταν αναγκασμένη να βλέπει κάποιον άλλον να κατέχει αυτή την ομορφιά, και εκείνη να βιώνει εξ αρχής όλη τη στενοχώρια, επειδή για διάφορους λόγους, δεν τα είχε καταφέρει να παραμείνει στον κόσμο αυτόν. Σίγουρα κάποιος άλλος, συνέχισε η κοπέλα, περνώντας μπροστά από το συγκεκριμένο παράθυρο και ακούγοντας τη φούγκα σε ρε ελάσσονα, θα είχε νιώσει κάτι τελείως διαφορετικό. Από μόνη της η μουσική που έβγαινε από το παράθυρο δεν σήμαινε τίποτε απολύτως, και όποια και αν ήταν τα συναισθήματα που συνδέονταν μαζί της, κανένα τους δεν είχε αποτελέσει το κίνητρο για να παιχτεί το συγκεκριμένο κομμάτι, ή για να μείνει το παράθυρο ανοιχτό ώστε να την ακούνε οι περαστικοί. Ακόμα και αν κάποιος παρατηρούσε τα γεγονότα από την απέναντι μεριά του δρόμου, κατέληξε, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, βλέποντας απλώς και ακούγοντας, ποια ήταν κατά βάθος η ιστορία. Θα έβλεπε μονάχα ένα κορίτσι να προσπερνά και ταυτόχρονα θ' άκουγε μια μουσική που κάποιος έπαιζε μέσα σ' ένα κτήριο.

Ρέιτσελ Κασκ / Rachel Cusk, Περίγραμμα, μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Gutenberg, 2019