Jiddu Krishnamurti ~ Η αίσθηση της ευτυχίας

Η ευτυχία δεν έρχεται όταν αγωνίζεσαι γι’ αυτήν – κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστικό, παρόλο που λέγεται εύκολα. Μπορώ να το βάλω μέσα σε λίγες απλές λέξεις, αλλά αν απλώς πιάσει τ’ αφτί σας τι θα πω και μετά επαναλαμβάνετε αυτό που θ’ ακούσετε δεν πρόκειται να γίνετε ευτυχισμένοι. Η ευτυχία είναι παράξενη· έρχεται όταν δεν την αναζητάς. Όταν δεν κάνεις καμία προσπάθεια για να είσαι ευτυχισμένος, τότε απροσδόκητα, μυστηριωδώς, εμφανίζεται η ευτυχία, που γεννιέται από την αγνότητα και την ομορφιά τού να υπάρχεις απλώς. Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται να έχει κανείς πολύ μεγάλη κατανόηση και να μην προσπαθεί να γίνει κάποιος. Η αλήθεια δεν είναι κάτι όπου καταφέρνεις να φτάσεις. Η αλήθεια εμφανίζεται όταν ο νους σου και η καρδιά σου έχουν εξαγνιστεί από κάθε είδους αίσθηση πάλης και δεν προσπαθείς πια να γίνεις κάποιος. Η αλήθεια βρίσκεται εκεί, όταν ο νους είναι πολύ ήρεμος και ακούει προσεκτικά χωρίς χρονικούς περιορισμούς οτιδήποτε γίνεται γύρω του. Μπορεί ν’ ακούτε αυτά τα λόγια, αλλά για να κερδίσετε την ευτυχία πρέπει να ανακαλύψετε πώς απελευθερώνεται ο νους από κάθε φόβο. [...] Αυτό που αποκαλούμε τώρα εκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση, γιατί κανείς δεν μιλάει για όλα αυτά τα πράγματα. Οι καθηγητές σάς προετοιμάζουν να περνάτε τις εξετάσεις, αλλά δεν σας λένε πώς να ζείτε, που είναι πολύ πιο σημαντικό, επειδή πολύ λίγοι ξέρουν να ζουν. Οι περισσότεροι από εμάς απλώς επιβιώνουμε, κατά κάποιον τρόπο σερνόμαστε, οπότε η ζωή καταντάει κάτι το πληκτικό. Πράγματι, για να ζεις χρειάζονται πάρα πολλή αγάπη, έντονη αίσθηση σιωπής και απλότητα μαζί με αφθονία από εμπειρίες· χρειάζεται ένας νους ικανός να σκέφτεται πολύ καθαρά, που δεν είναι γεμάτος προκαταλήψεις ή προλήψεις, ελπίδες ή φόβους. Όλα αυτά χρειάζονται για τη ζωή και, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί για να ζεις, τότε η εκπαίδευση δεν έχει κανένα νόημα. Μπορεί να μάθετε να είστε πολύ τακτικοί, να έχετε καλούς τρόπους και να γράφετε καλά σ’ όλα τα διαγωνίσματα, αλλά το να δίνετε προτεραιότητα σε όλα αυτά τα επιφανειακά πράγματα, τη στιγμή που ολόκληρη η δομή της κοινωνίας καταρρέει, είναι σαν να κόβετε τα νύχια σας την ώρα που το σπίτι σας καίγεται. [...] Ξέρετε τι είναι χαρά; Είναι απλώς να γελάς, να ευχαριστιέσαι με οτιδήποτε ή με το τίποτα, να γνωρίζεις τη χαρά της ζωής, του χαμόγελου, του να κοιτάς κάποιον κατευθείαν στα μάτια χωρίς κανένα ίχνος φόβου. Έχετε κοιτάξει ποτέ κάποιον στο πρόσωπο για πολλή ώρα; Έχετε κοιτάξει ποτέ στα μάτια τον καθηγητή σας, τους γονείς σας, κάποιον ανώτερο υπάλληλο, ένα γκαρσόνι, ένα ζητιάνο, για να δείτε τι συμβαίνει τότε; Οι περισσότεροι από εμάς φοβόμαστε να κοιτάξουμε κατάματα κάποιον, και άλλοι πάλι δεν θέλουν να τους κοιτάς με αυτό τον τρόπο, γιατί και εκείνοι είναι εξίσου φοβισμένοι. Κανείς δεν θέλει να δείχνει αυτό που είναι· είμαστε όλοι κουμπωμένοι, κρυβόμαστε πίσω από διάφορους τοίχους μιζέριας και υποφέρουμε και λαχταράμε διάφορα πράγματα, και υπάρχουν πολύ λίγοι που μπορούν να σε κοιτάξουν στα μάτια και να χαμογελάσουν. Και είναι πολύ σημαντικό να χαμογελάς, να είσαι ευτυχισμένος. Γιατί, βλέπετε, αν δεν υπάρχει τραγούδι μέσα στην καρδιά σου, η ζωή γίνεται πολύ μουντή.

Τζίντου Κρισναμούρτι, Η αίσθηση της ευτυχίας, τίτλος πρωτοτύπου: Think on These Things, μτφρ. Νίκος Πιλάβιος - Στεφανία Ταπτά, εκδ. Καστανιώτη, 2010 

Περισσότερα...