Georges Wolinski ~ Σκέψεις

Όσοι προσπάθησαν να κάνουν τον άνθρωπο να πιστέψει ότι μοναδικός του σκοπός είναι να είναι καλός, να αγαπά τους άλλους, να θυσιάζεται γι’ αυτούς είναι απατεώνες. Επινόησαν τον Θεό, έχτισαν πυραμίδες, εκκλησίες και τζαμιά, για εξαθλιωμένους φουκαράδες. Έφτιαξαν αθάνατα αριστουργήματα, «θησαυρούς τους ανθρωπότητας», ενώ μοναδικός θησαυρός της ανθρωπότητας είναι μερικές στιγμές ευτυχίας, ένα πιάτο ρύζι γι’ αυτόν που πεινά, μια κουτάλα χαβιάρι γι’ αυτόν που δεν ξέρει τι θα πει πείνα, ένα χαμόγελο, ένα χαρέμι, η συγχορδία μιας κιθάρας, η υπόσχεση ότι σήμερα δεν θα με βασανίσουν, ένα δροσερό χέρι στο μέτωπο που ψήνεται από τον πυρετό, το διάβασμα του Charlie Mensuel πάνω σ’ ένα ντιβάνι μασουλώντας σοκολάτα.

Ζορζ Βολίνσκι / Georges Wolinski, Σκέψεις, Πρόλογος του Στάθη, εκδ. Ροές, 2015