Ιουλίτα Ηλιοπούλου ~ Φθινόπωρο

Όποτε να τ’ αφήσεις

Θα’ναι πάντα νωρίς, το καλοκαίρι

Κουρασμένη απ’ τους κολυμβητές
Η θάλασσα ησυχάζει
Ούτε ανάσα
Μοναχά η χρυσόσκονη κι αυτή σαν αθέατη
Που σκορπίζει ο ήλιος
Μυριάδες κόκκοι μιας γύρης που δεν πιάνεται
Παρά μόνο απ’ την ψυχή σου
Διασχίζοντας κυκλικά στο νερό μοναχικά πρωινά
Βράδια
Βιαστικές περιπολίες του έρωτα
Βλέμματα απύθμενα των ανθρώπων
Που πεινούνε λίγη ακόμη, λίγη ζωή
Και προτού να ξυπνήσουνε καν
Σαστισμένοι λύνουν τη βάρκα τους στα ρηχά τ’ ουρανού
Και βγαίνουνε να ψαρέψουνε μέλλον...
Κάποιοι μαζεύουν τραπεζάκια ,καθίσματα
Βιαστικά κλείνουν κι αφήνουν στο τζάμι επιγραφή
«Καλήν αντάμωση» ή και απλά
«Επιστρέφω αμέσως»
Και δεν επιστρέφουν ποτέ...
Ένα καράβι γλιστρά απ’ απέναντι
φορτωμένο τα οπωρικά της Τύχης...

Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Το ψηφιδωτό της νύχτας, εκδ. Ύψιλον / βιβλία, 2018