T. S. Eliot ~ Τέσσερα Κουαρτέτα

Τόπος σου είναι εκεί απ' όπου ξεκινάς. Καθώς γερνάμε

ο κόσμος γίνεται πιο ξένος, το μοτίβο πιο περίπλοκο

των νεκρών και των ζωντανών. Όχι η έντονη στιγμή

απομονωμένη, χωρίς πριν και μετά,

αλλά μια ζωή που φλέγεται κάθε στιγμή

κι όχι η ζωή ενός ανθρώπου μόνο

αλλά αρχαίων λίθων που δεν μπορούν ν' αποκρυπτογραφηθούν.

Υπάρχει ο καιρός για το δειλινό

κάτω από το φως των αστεριών,

ο καιρός για το δειλινό κάτω από το φως της λάμπας

(το δειλινό με το λεύκωμα των φωτογραφιών).

Η αγάπη αγγίζει την ουσία της

όταν το εδώ και το τώρα παύουν να έχουν σημασία.

Οι γέροι θα 'πρεπε να είναι εξερευνητές

εδώ ή εκεί δεν έχει σημασία

πρέπει να 'μαστε ακίνητοι κι όμως να κινούμαστε

σε μια άλλη ένταση

αποσκοπώντας σε μια απώτερη ένωση,

μια βαθύτερη κοινωνία

μέσα από τη σκοτεινή παγωνιά και την κενή απόγνωση,

την κραυγή του κύματος, την κραυγή του ανέμου,

τ' αχανή νερά

του θαλασσοβάτη και του δελφινιού.

Στο τέλος μου βρίσκεται η αρχή μου.

Τόμας Στερνς Έλιοτ / T. S. Eliot, Τέσσερα Κουαρτέτα, εισαγωγή - μτφρ. - σχόλια: Χάρης Βλαβιανός, εκδ. Πατάκη, 2012