Erich Kästner ~ Στο χείλος της αβύσσου
 |
| Εικαστικό εξωφύλλου: Hans Traxler |
«Τούτη η τεράστια πόλη, που είναι χτισμένη από πέτρα, δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου, με το πέρασμα του χρόνου. Κι αν πεις για τους κατοίκους της, έχουν αποτρελαθεί από καιρό τώρα. Ανατολικά βασιλεύει το έγκλημα, δυτικά η διαστροφή, βόρεια η φτώχεια, στο κέντρο η απάτη, και σε όλα τα σημεία του ορίζοντα απλώνεται η παρακμή.
«Και μετά την παρακμή τι ακολουθεί;»
Ο Φάμπιαν έκοψε ένα κλαδάκι που εξείχε από κάποιον φράχτη. «Φοβάμαι πως ακολουθεί η ηλιθιότητα», απάντησε.
«Στην πόλη μου, η ηλιθιότητα έχει έρθει προ πολλού», είπε το κορίτσι. «Τι μπορούμε να κάνουμε, όμως;»
«Όποιος είναι αισιόδοξος θα πέσει σε απελπισία. Εγώ, που είμαι μελαγχολικός τύπος, δεν θα πάθω τίποτα. Ν’ αυτοκτονήσω δεν πρόκειται, γιατί δεν νιώθω αυτή την ορμή για δράση, που κάνει κάποιους άλλους να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο μέχρι να το σπάσουν. Παρακολουθώ και περιμένω. Περιμένω να νικήσει η αξιοπρέπεια. Όταν συμβεί αυτό, τότε θα μπορέσω κι εγώ να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στην ανθρωπότητα. Προς το παρόν όμως περιμένω, όπως ο άθεος το θαύμα».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου