Για όλα τα σ' αγαπό που διάβασα

Δεν θα έπαιρνα ποτέ κόκκινο στυλό για να διορθώσω όλα σ' αγαπό που διάβασα στα χρόνια της εκπαιδευτικής μου ζωής, άλλωστε είμαι νηπιαγωγός κι όχι δασκάλα. Προτιμώ να ζωγραφίζω από κάτω τους μια κόκκινη καρδιά ή πολλές χρωματιστές.

Στον γραπτό λόγο ενός μικρού παιδιού που μόλις γνωρίζει τον υπέροχο κόσμο της Γλώσσας και προσπαθεί να επικοινωνήσει ή πολύ περισσότερο να εκφράσει ένα συναίσθημα, άραγε χωράει οποιαδήποτε διόρθωση; 

Δεν ήταν λίγες οι φορές που με καμάρι, μαθητούδια μου, όταν έγιναν πρωτάκια και δευτεράκια έρχονταν να μου δείξουν τα τετράδιά τους και τα έβλεπα γεμάτα με κόκκινα σημάδια και παρατηρήσεις...

Αφήστε τα μικρά παιδιά να γράφουν με τον τρόπο που μπορούν, να εκφράζουν γραπτά τις σκέψεις και ό,τι νιώθουν και οι διορθώσεις θα γίνουν με άλλες αφορμές. Δείξτε θαυμασμό για την προσπάθεια. Πιστέψτε με! Θα είναι πολύ περήφανα.

Δώστε τους κίνητρα επικοινωνίας. Αυτό είναι η Γλώσσα· επικοινωνία.

Το παιδί αργά ή γρήγορα μ' έναν δικό του ρυθμό και με τον δικό του τρόπο αντιλαμβάνεται την ορθή γραφή μέσω άλλων διαδικασιών που αν είναι παιγνιώδεις, ακόμα καλύτερα.

Όχι όμως, όχι, όταν εκφράζεται. Όταν μας ανοίγει ένα παράθυρο στην ψυχή του. Χωράνε στην ψυχή ορθογραφικοί κανόνες;

Σου χαρίζουν μια ζωγραφιά με έναν τεράστιο ήλιο κι εσύ τον γεμίζεις σύννεφα που αν και κόκκινα, γεμίζουν τις παιδικές ψυχές με γκρίζο.

Μαμά Έφη, σ' ευχαριστώ!

Ναγιούλα μου, πρωτάκι μου, σ' ευχαριστώ που μου χαρίζεις αχτίδες απ' τον ήλιο σου.