Aharon Appelfeld ~ Ιστορία μιας ζωής

Τις μέρες των περιπλανήσεών μου σε κάμπους και σε δάση, έμαθα να προτιμάω τα δάση από τους ανοιχτούς κάμπους, τους στάβλους από τα σπίτια, τους σακάτηδες από τους υγιείς, τους απόβλητους του χωριού από τους δήθεν ευυπόληπτους νοικοκυραίους.
Καμιά φορά η πραγματικότητα μου επεφύλασσε εκπλήξεις τις περισσότερες όμως φορές οι υποψίες μου αποδεικνύονταν σωστές.
Με τον καιρό έμαθα πως τα άψυχα και τα ζωντανά ήταν οι πραγματικοί μου φίλοι. Μες στο δάσος ήμουν περιτριγυρισμένος από δέντρα, θάμνους, πουλιά και μικρά ζώα. Δεν τα φοβόμουν. Ήμουν βέβαιος πως δεν θα με έβλαπταν. Εξοικειώθηκα με τις αγελάδες και τα άλογα και αυτά μου παρείχαν τη ζεστασιά τους, που τη φυλάω μέσα μου ως ετούτη τη μέρα.
Καμιά φορά θαρρώ πως δεν είναι οι άνθρωποι αυτοί που με έσωσαν, αλλά τα ζωντανά που βρέθηκαν στο δρόμο μου. Οι ώρες που πέρασα συντροφιά με κουτάβια, γάτες και πρόβατα ήταν οι ωραιότερες στα χρόνια του πολέμου. Χωνόμουν κοντά τους ώσπου να γίνω ένα μαζί τους, ώσπου να έρθει η λησμονιά, ώσπου να με πάρει ο ύπνος.
Και ο ύπνος μου ήταν ήρεμος και βαθύς όπως τότε στο κρεβάτι των γονιών μου.

Άαρον Άπελφελντ / Aharon Appelfeld, Ιστορία μιας ζωής, μτφρ. Μάγκυ Κοέν,
εκδ. βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2007