Στράτης Μυριβήλης - Οι Κατρέφτες

Ένας πλατύς ψηλός κατρέφτης,  

αντίκρυ του ένας άλλος κατρέφτης,
ολομόναχοι στη γυμνή σάλα
που κοιμάται η μνήμη.
Με ένταση βυθίζουν την αναπόλησή τους
στην παγωμένη πάχνη του αδειανού και του μάταιου
που αναμετράει ο ένας μέσα στον άλλο.
Ο χρόνος φεύγει ανάμεσό τους
χωρίς ήχο, χωρίς ύλη και σχήματα,
ποτάμι της σιωπής που αναρροεί προς τα πίσω.
Όμως η πίκρα των ωρών χαράζει με διαμάντι
τα μυστικά γράμματα της μοίρας
πάνω στο κρυστάλλινο χάος
που είν' επιφάνεια και βυθός.
Πού να διαβαίνει τώρα η γλυκύτατη κυρία με
με τα ευκίνητα φρύδια
και την παιδική κόμη;
Την περίμεναν οι δυο τους μέσα στους καιρούς
ορθοί, προσεκτικοί, αντικριστοί.
Κάθε νύχτα την περίμεναν με τ' αναμμένα πολύφωτα,
κάθε μέρα με τις άσπρες πυρκαγιές των μεσημεριών.
Να σταθεί ανάμεσά τους φιδολυγερή
με τα τριανταφυλλιά βατόμουρα του κόρφου,
ντυμένη μόνο τα δύο γαλάζια σκουλαρίκια.
Έτσι φορούσε ολάκερη την πανοπλία της γύμνιας της!
Μάταια την περίμεναν. Μάταια
αποζητούσαν στα βάθη της παγωμένης λίμνης
ν' ανασαλέψει, να ορθωθεί το διάνεμα
του παλιού και αγαπημένου ίσκιου,
που σήκωσε πεταλουδίσια φτερά
πέρ' από την ατάραγη γαλήνη του γυαλιού.
Οι δυο κατρέφτες μοναχικοί,
βουρκωμένοι από την πάχνη των ωρών,
κουρασμένοι από το πολύ κοίταγμα
αναθυμιούνται τώρα με οδύνη.
Προσπαθούν με κόπο ν' ανασυνθέσουν
μέσα στη χρυσήν ακρογιαλιά της ασημένιας λίμνης
τ' όνειρο από το σχήμα,
το νόημα της παρουσίας,
την κόψη της λυγεράδας,
το μύρο το αμφίβολο της ξέπνοης μνήμης.
Κοιτάνε με πάθος, ανασκαλεύουν το βυθό
της διπλής τους γαλήνης με επιμονήν απαρηγόρετη,
να ξαναϊδούν το μαγικό κοχύλι που βούλιαξε.
Και σαν κατέβει να κουρνιάσει η νύχτα στα δέντρα
και θα βασιλέψουν μέσα στις ακίνητες στέρνες
οι αστερισμοί που αρμενίζουν πάνω από τον κήπο,
αυτοί πάλι δεν θα κοιμηθούν απόψε.
Ολόρθοι, άγρυπνοι μέσα στο σταχτί σκοτάδι,
θα περιμένουν ακόμα στην άδεια σάλα
πότε να γαλανίσει η αυγή τα τζάμια,
πότε ν' ανάψουν τα ρόδα στα πρωϊνά σύννεφα,
να φωτίσουν οι επιφάνειες λίγο-λίγο.
Για ν' αρχίσουν να ψάχνουν πάλι και πάντα
στον ασημένιο άμμο του βυθού
για τ' όνειρο που βούλιαξε και πάει.

Στράτης Μυριβήλης, Μικρές φωτιές, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2019

Περισσότερα εδώ.