James Baldwin - Το κουαρτέτο του Χάρλεμ

"Η αγάπη είναι που σε αναγκάζει, κάποια στιγμή, να υποκύψεις στην απόλυτη ταπεινότητα: για να αγαπήσεις, πρέπει να αγαπηθείς, και για να δεις, πρέπει ν’ αφήσεις τους άλλους να σε δούνε".

"Την αγαπούσα, ναι. Με έκανε να νιώθω ευτυχισμένος. Αλλά ήμουν πια αρκετά μεγάλος για να μπορώ να εμπιστευτώ εκείνο το αίσθημα χαλάρωσης που κρύβεται πίσω από την λέξη “ευτυχία”.
Είχα μάθει πια -είχα αναγκαστεί να μάθω- πως η αληθινή αγάπη είναι συνυφασμένη με την καθαρή αντίληψη, και η αντίληψη αυτή μπορεί να προκαλέσει χαρά, τρόμο ή θάνατο, αλλά δεν σε αφήνει ποτέ να παραδοθείς στο όνειρο της ευτυχίας.
Αγαπώ σημαίνει αντιλαμβάνομαι, και η αντίληψη είναι απελπιστικό πράγμα".



Τέσσερις νεαροί μαύροι μουσικοί, μεταξύ των οποίων ο μετέπειτα διάσημος «Αυτοκράτορας της σόουλ» Άρθουρ Μοντάνα, ξεκινούν από το Χάρλεμ της δεκαετίας του ’40 για να κατακτήσουν τον κόσμο με όχημα το πάθος τους για τα γκόσπελ. Τριάντα χρόνια αργότερα, όταν ο Άρθουρ θα βρεθεί νεκρός στο Λονδίνο, ο αδελφός του, ο Χαλ, επιστρέφει στο παρελθόν για να αφηγηθεί μια συναρπαστική και σπαρακτική ιστορία, που θα παρακολουθήσει την περιπλάνηση των ηρώων από τη Νέα Υόρκη ως το Παρίσι και από τον αμερικανικό Νότο ως την Αφρική και την Κορέα, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές συγκρούσεις, με τις ολέθριες συνέπειες της απώλειας, αλλά και τους ακατάλυτους δεσμούς που γεννούν η αφοσίωση, ο έρωτας (ομοφυλοφιλικός και μη) και η φιλία.
Στο Κουαρτέτο του Χάρλεμ, το τελευταίο και εκτενέστερο μυθιστόρημά του, ο Τζέιμς Μπόλντουιν χρησιμοποιεί ως φόντο το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, που συντάραξε τις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’60, για να αφηγηθεί ένα επικό άσμα αγάπης, πάθους, πένθους και οργής, όπου η δυναμική των φυλετικών και σεξουαλικών σχέσεων καθορίζει σε καταλυτικό βαθμό τον αέναο αγώνα του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος.

(Από το οπισθόφυλλο)

Τζέιμς Άρθουρ Μπόλντουιν / James Baldwin, Το κουαρτέτο του Χάρλεμ, μτφρ. Χρήστος Οικονόμου, εκδ. Πόλις, 2019

Σχόλια