Raoul Vaneigem ~ Γράμμα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται



Είναι πιο εύκολο να υποστηρίξει κανείς τον κυρίαρχο παραλογισμό της  πραγματικής   ζωής, το παραδέχομαι, αλλά αρνούμαι να υποκύψω σ’ αυτή τη δειλή ευκολία, όπως αρνούμαι το δικαίωμα των σάπιων και μνησίκακων αισθημάτων να καταπνίξουν την ανθρώπινη συνείδηση για μια ζωή που πρέπει να δημιουργηθεί. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι στα κριτήρια με τα οποία η καθημερινή επιβίωση χαράζει τις πληκτικές διαδρομές της, ώστε οι λάμψεις της ζωής, που προσφέρεται ως χάρισμα, μας τρομάζουν με την ασυνήθιστη φωτεινότητά τους και μας συνθλίβουν σαν ασυλλόγιστες πληγές. Δεν θέλω να παρακάμψω αυτόν τον άβολο και συναρπαστικό δρόμο, όπου πηγαινοέρχομαι απ’ αυτό που είμαι σ’ αυτό που θα ’θελα να είμαι. Η πορεία μου παλινδρομεί, πάντοτε η ίδια και ασταμάτητα άλλη, με τα βήματά μου να την δρασκελίζουν, να την χαράζουν, να την διασχίζουν. Κάτω από το φαινομενικό σκοτάδι των λέξεων και των εκφράσεων όπου πιστεύει κανείς ότι έχει χαθεί, έρχεται πάντοτε μια στιγμή ευνοϊκή για την αφύπνιση του ζωντανού. Απελευθερώνεται από το υπαρξιακό μάγμα όπου τσαλαβουτούσε, ξεπροβάλλει λες και παραμόνευε για μιαν απροσδόκητη συνάντηση. Αυτή η αντιπαράθεση με τον εαυτό μας αποκαθιστά το νόημα και την απλότητα αυτού που έμοιαζε περίπλοκο. Η συνείδηση εμπλουτίζεται μ’ αυτό που κατακτούμε. Το καλύτερο αντίδοτο γι’ αυτό το έλλειμμα ζωής, που είναι το άγος της επιβίωσης, είναι να ανακαλύψουμε τον ίδιο της τον πλούτο, τον πλούτο της απόλαυσης, της δημιουργίας, της αγάπης, της επιθυμίας που διψάει να χειραφετηθεί από την εμπορευματική καταπίεση. Πρέπει να δώσουμε στο «ρήμα» τον χρόνο να κατέβει από το κεφάλι στο σώμα όπου το ακούν άλλα αυτιά και το καταγράφουν με τον τρόπο τους, όπου η γλώσσα των αισθημάτων το διυλίζει, πριν καλέσει την προερχόμενη από τη διανοητική δραστηριότητά μας συνείδηση, η οποία μεταφέρει το φορτίο και την αρετή ενός ολοένα πιο ανθρώπινου ανθρώπου.

 

 

Ραούλ Βανεγκέμ, Γράμμα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται, Εκδόσεις των Ξένων, μτφρ. Εύη Παπακωνσταντίνου

 

 

Ο Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem) γεννήθηκε στο Βέλγιο το 1934. Συμμετείχε στην Καταστασιακή Διεθνή από το 1961 μέχρι το 1970. Έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία, μεταξύ των οποίων: Βασικές κοινοτοπίες (1962-63), Η βίβλος των ηδονών (1974), Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπινου όντος (2001) και το πιο γνωστό Η επανάσταση της καθημερινής ζωής (1967) από το οποίο άντλησε το κίνημα των καταλήψεων τον Μάη του '68.

 

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)