Dominique Massaut ~ Θα φύγω όπου να' ναι...

Θα φύγω όπου να’ ναι. Θα φτιάξω την βαλίτσα μου. Με περισσή φροντίδα. Και προπαντός, με οικονομία. Και, σε κατάσταση άγριας μέθης, θα βουτήξω κατ’ αρχάς μέσ’ στην βιβλιοθήκη μου. Σαν ένα βράδυ μοναξιάς που αποφασίζουμε ν’ αδειάσουμε μεμιάς ένα μπουκάλι με κρασί, για να γεμίσουμε τον χώρο της σκιάς και να αποφύγουμε όσα μας ταλανίζουν. Ώρες ολόκληρες χαμένος στα δεινά της επιλογής, θα ξεχάσω την υποχρέωση της επιλογής, θα ξεχάσω και την επιλογή την ίδια. Και θα γενούν υπέροχα ετούτα τα δεινά, μα πάνδεινα. Και θα διαβάσω. Και θα ξαναδιαβάσω. Μερικές εκατοντάδες σελίδες από μερικές εκατοντάδες βιβλία. Θ’ αφήσω το πνεύμα μου να ταξιδέψει μακριά. Θα ξαναζήσω στιγμές ανάγνωσης, της παιδικής ηλικίας, της εφηβείας. Τόπων. Την απαλή, ακριβή και διαπεραστική οσμή κανελωμένου γάλατος που ανηφορίζει αργόσυρτα απ’ την κουζίνα μιας κάποιας θείας Γιάννας. Των τοίχων τους λεκέδες. Πάνω στα δάχτυλά μου. Με κιμωλία. Στην φορεσιά της δασκάλας. Στην αριστερή της γάμπα. Λεκέδες. Στις πιο κρυφές γωνίες. Στη σκούφια των γαϊδάρων. Και μέσα στα κενά που κρύβουνε τα σχολικά εγχειρίδια και τα ποιήματα. Και θα διαλέξω τελικά κάποια βιβλία, ίσως καμιά δωδεκαριά, και θα τα μάθω απέξω, όλα εκτός από ένα, που θα το πάρω μαζί μου. Θα φτιάξω την βαλίτσα μου. Τρία πουκάμισα; Μα τέσσερα πουκάμισα; Τρία πουκάμισα. Όχι. Ναι. Όχι. Όλα υπολογισμένα, θα πάρω τελικά πουκάμισα τρεισήμισι. Διότι, ετούτο εδώ δεν πιάνει τελικά παρά το ήμισυ μιας θέσης. Δίχως γιακά, λευκό, με απαλότητα ωσάν υδατογράφημα, διάφανο, εγγίζει ίσως την ανυπαρξία. Θα φτιάξω την βαλίτσα μου με περισσή φροντίδα. Μετά, θα την αφήσω εκεί. Και θα φύγω.



Στις 9 Μαρτίου 2014 δόθηκε στον Βέλγο ποιητή Dominique Massaut, το βραβείο ποίησης Γιώργου Σαραντάρη (www.giorgos-sarantaris.org)

* Dominique Massaut, Θα φύγω όπου να' ναι (Je m'en irai bientôt), εκδ. Rafael de Surtis, 2013, ελληνική μετάφραση: Νίκος Βλαντής

* Περισσότερα: http://www.dominique.massaut.net/