Anton Chekhov ~ Θεατρικά Έργα (Ο Θείος Βάνιας)

Anton Chekhov (1902)

(Πράξη Δεύτερη, Απόσπασμα)

ΕΛΕΝΑ. Δεν υπάρχει ευτυχία σ' αυτό το σπίτι. Είναι τρομερό! Η μάνα σας όλα τα μισεί, εκτός από τα βιβλιαράκια της και τον καθηγητή. Ο καθηγητής είν' εκνευρισμένος, δε μου' χει εμπιστοσύνη και σας φοβάται. Η Σόνια είναι κακιωμένη με τον πατέρα της, κακιωμένη μαζί μου - έχει μια βδομάδα να μου μιλήσει. Εσείς πάλι μισείτε τον άντρα μου και καταφρονείτε φανερά τη μητέρα σας. Είμαι εκνευρισμένη και σήμερα είκοσι φορές έκλαψα... Δεν υπάρχει ευτυχία σ' αυτό το σπίτι!

ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ. Δεν αφήνουμε καλύτερα την ηθικολογία;

ΕΛΕΝΑ. Εσείς είστε μορφωμένος άνθρωπος, Ιβάν Πετρόβιτς, είστε τόσο έξυπνος... Θα' πρεπε νομίζω να καταλαβαίνετε και να ξέρετε πως ο κόσμος δεν καταστρέφεται απ' τις ληστείες ή από τις πυρκαγιές, μα από το μίσος, από την έχθρα κι απ' όλες τις μικρές κι ασήμαντες λογομαχίες. Η δουλειά η δική σας θα' πρεπε να' ναι όχι να γκρινιάζετε, μα να κοιτάζετε πώς να τους μονιάσετε όλους.

ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ. Η βροχή σε λίγο θα περάσει κι όλα στη φύση θα ξαναζωντανέψουν, θα ξανασάνουν... Μονάχα εγώ δεν θα ξανασάνω απ' αυτή τη μπόρα. Μέρα και νύχτα, η σκέψη πως χάθηκε η ζωή μου άσκοπα, θα με πνίγει σαν εφιάλτης. Δεν έχω παρελθόν - ξοδεύτηκε ανόητα, σε τιποτένια πράγματα - και το παρόν μου είναι απαίσιο με τον παραλογισμό και την κουταμάρα του. Αυτά είναι όλα κι όλα η ζωή μου και η αγάπη μου! Τι να τα κάνω αυτά; Τι μπορώ να κάνω μ' αυτά; Η αγάπη μου για σας χάνεται και σβήνει, σαν μια αχτίδα του ήλιου που' πεσε στο λάκκο. Μα κι εγώ ο ίδιος είμαι ολότελα χαμένος.

ΕΛΕΝΑ. Όταν μου μιλάτε για την αγάπη σας, αισθάνομαι τόσο κουτή που δεν ξέρω τι να σας πω. Με συγχωρείτε, αλλά, δε μπορώ να σας πω τίποτα. (Κάνει να φύγει). Καληνύχτα.

ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ. (φράζοντάς της το δρόμο). Αν ξέρατε πόσο με κάνει δυστυχισμένο η σκέψη, πως πλάι μου, μέσα στο ίδιο αυτό σπίτι, μια άλλη ζωή πάει χαμένη - η δική σας! Τι περιμένετε; Ποια καταραμένη θεωρία σας εμποδίζει; Νιώστε με επιτέλους, καταλάβετέ με!...

ΕΛΕΝΑ. (τον κοιτάζει προσεχτικά). Ιβάν Πετρόβιτς, είστε μεθυσμένος!

ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ. Ίσως, ίσως...

ΕΛΕΝΑ. Πού είναι ο γιατρός;

ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ. Είναι μέσα κει... Κοιμάται στην κάμαρά μου τη νύχτα... Ναι, ίσως... Ίσως... Όλα είναι πιθανά!

ΕΛΕΝΑ. Ήπιατε πάλι σήμερα. Γιατί αυτό;

ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ. Μ' αυτό ξεγελιέμαι ότι ζω... Μη μου το απαγορεύετε, Helene!




 Αντόν Τσέχωφ, Θεατρικά Έργα / Θείος Βάνιας, μτφρ. Λυκούργος Καλλέργης, εκδ. Γκόνη

Anton Chekhov, Uncle Vanya

Φωτογραφία: David Magarshack / www.britannica.com