Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ ~ Λέει η Πηνελόπη

 

ΛΕΕΙ  Η  ΠΗΝΕΛΟΠΗ

And your absence teaches                                                       
me what art could not

               Daniel Weissbort 

Δεν ύφαινα, δεν έπλεκα,
ένα γραφτό άρχιζα, κι έσβηνα
κάτω απ’ το βάρος της λέξης
γιατί εμποδίζεται η τέλεια έκφραση
όταν πιέζετ’ από πόνο το μέσα.
Κι ενώ η απουσία είναι το θέμα της ζωής μου
– απουσία από τη ζωή –
κλάματα  βγαίνουν στο χαρτί
κι η φυσική οδύνη του σώματος
που στερείται.

Σβήνω, σχίζω, πνίγω
τις ζωντανές κραυγές 
"πού είσαι έλα σε περιμένω
ετούτη η άνοιξη δεν είναι σαν τις άλλες" 
και ξαναρχίζω το πρωί
με νέα πουλιά και λευκά σεντόνια
να στεγνώνουν στον ήλιο.
Δε θα ’σαι ποτέ εδώ
με το λάστιχο να ποτίζεις τα λουλούδια
να στάζουν τα παλιά ταβάνια
φορτωμένα βροχή
και να ’χει διαλυθεί η δική μου
μες στη δική σου προσωπικότητα
ήσυχα, φθινοπωρινά...
Η εκλεκτή καρδιά σου
– εκλεκτή  γιατί τη διάλεξα –
θα ’ναι πάντα αλλού
κι εγώ με λέξεις θα κόβω
τις κλωστές που με δένουν
με τον συγκεκριμένο άντρα
που νοσταλγώ
όσο να γίνει σύμβολο Νοσταλγίας ο Οδυσσέας
και ν’ αρμενίζει τις θάλασσες
στου καθενός το νου.
Σε λησμονώ με πάθος
κάθε μέρα
για να πλυθείς από τις αμαρτίες
της γλύκας και της μυρουδιάς
κι ολοκάθαρος πια
να μπεις στην αθανασία.
Είναι σκληρή δουλειά κι άχαρη.
Μόνη μου πληρωμή αν καταλάβω
στο τέλος τι ανθρώπινη παρουσία
τι απουσία
ή πώς λειτουργεί το εγώ
στην τόσην ερημιά, στον τόσο χρόνο
πώς δεν σταματάει με τίποτα το αύριο
το σώμα όλο ξαναφτιάχνει τον εαυτό του
σηκώνεται και πέφτει στο κρεβάτι
σαν να το πελεκάνε
πότε άρρωστο και πότε ερωτευμένο
ελπίζοντας
πως ό,τι χάνει σε αφή
κερδίζει σε ουσία. 

 

 

I wasn’t weaving, I wasn’t knitting
I was writing something
erasing and being erased
under the weight of the word
because perfect expression is blocked
when the inside is pressured by pain.
And while absence is the theme of my life
- absence from life -
tears and the natural suffering
of the deprived body
appear on the page.

I erase, I tear up, I stifle
the living cries
"Where are you, come, I’m waiting for you
this spring is not like other springs"
and I begin again in the morning
with new birds and white sheets
drying in the sun.
You will never be here
to water the flowers
the old ceiling dripping
under the weight of the rain
with my personality
dissolving into yours
quietly, autumn-like…
Your choice heart
- choice because I have chosen it -
will always be elsewhere
and I will cut
with words
the threads that bind me
to the particular man
I long for
until Odysseus becomes the symbol of Nostalgia
sailing the seas of every mind.
Each day
I passionately forget you
that you may be washed of the sins
of fragrance and sweetness
and finally all clean
enter immortality.
It is a hard and thankless job.
My only reward is that I understand
in the end what human presence is
what absence is
or how the self functions
in such desolation, in so much time
how nothing can stop tomorrow
the body keeps remaking itself
rising and falling on the bed
as if axed down
sometimes sick, sometimes in love
hoping that what it loses in touch
it gains in essence.
 

(Translate by Karen Van Dyck)

 

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ / Katerina Anghelaki-Rooke,Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης /The Scattered Papers of Penelope (1977)