Άρης Αλεξάνδρου ~ Το κιβώτιο

Ένα πρωί, δυο μέρες πριν πεθάνει ο πρώην επιστάτης, περνώντας έξω απ' την αίθουσα ωδικής, άκουσα κάποιον να χτυπάει στην τύχη τα πλήκτρα του πιάνου. Ήταν η μικρή Ελένη, που έπαιζε φορώντας ένα δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι της και ένα άσπρο φουστάνι, μακρύ ως τους αστράγαλους. Μπήκα μέσα, η Ελένη άκουσε τα βήματά μου, έπαψε απότομα να χτυπάει τα πλήκτρα, στράφηκε και απόμεινε να με κοιτάζει τρομαγμένη. Της μίλησα όσο πιο φιλικά μπορούσα, την ρώτησα τι ήτανε εκείνο το στεφάνι και μου είπε πως το στεφάνι εκείνο το φόραγε στη Λαϊκή Γιορτή. Της είχανε βάλει και τούτο το άσπρο φουστάνι και την ανεβάσανε μαζί με δυο συμμαθήτριές της (πήγαινε στην πρώτη) πάνω σε ένα τετράτροχο κάρο, στολισμένο με πράσινα κλαδιά και κόκκινα λουλούδια και βαστάγανε, αυτή κ' οι φίλες της, τη μακριά ουρά του φουστανιού της δασκάλας τους, που την φωνάζανε κυρία, αλλά εκείνη την ημέρα τους είπε πως τη λένε Νίκη.





Άρης Αλεξάνδρου, Το Κιβώτιο, εκδ. Κέδρος, πρώτη έκδοση: 1974