Κώστας Ε. Τσιρόπουλος ~ Για την τρυφερότητα

Περισσότερη ζωή μέσα στη μύχια ζωή μας έχουν τα ενδύματα που ασυναίσθητα και ταχτικά  τα χαϊδεύουμε τρυφερά, αγγίζουμε τις πτυχές τους, στεκόμαστε κρατώντας τα μυστηριώδη εσώρουχά μας, ένα πανωφόρι μας που σέρνει κρυμμένες τόσες στιγμές ζωής φευγάτες. Καταλαβαίνουμε τότε, έστω και αν δεν δικαιολογούμε, εκείνους που δεν αντέχουν ν’ αποχωριστούν τα παλιωμένα τους ενδύματα. Τα φυλάγουν αναρτημένα, σε ερμάρια, σ’ επιβλητικά σεντούκια που κάποτε τ’ ανοίγουν σιωπηλά, όταν πυκνώνει μέσα τους η τυραννική μνήμη του παρελθόντος, και τ’ αγγίζουν τρυφερά, καθώς πρόσωπα φίλων παλιών. Ανοίγουν συρτάρια από καιρό σφαλισμένα και αφήνουν το χέρι τους να εισχωρήσει ανάμεσα σε φθαρμένα πουκάμισα, σε κάλτσες, σε μπανιερά, σε μαντήλια και χειρόκτια, μ’ ένα μακρό, σιωπηλό χάδι, ωσάν τα χέρια ν’ αναζητούν να κερδίσουν, να σύρουν το παρελθόν πίσω, στην εγκυρότητα του παρόντος. Τίποτα όμως δεν έρχεται πίσω. Μονάχα η τρυφερότητα ποτίζει και με το νάμα της αναζωογονεί τη μνήμη, καθώς η μνήμη θρέφει την τρυφερότητα. Και όλοι, και όλα σιωπούν.


Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ, εκδ. Αστρολάβος / Ευθύνη, 1996

* Ο Κ. Ε. Τσιρόπουλος ήταν εκδότης και διευθυντής του ιστορικού περιοδικού "Ευθύνη".
Περισσότερα: "Νέα Ευθύνη"