Κατερίνα Γώγου ~ Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του

Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε "διανοούμενων", είτε "λαϊκών", που την καθοδηγεί, την εκφράζει και τελικά την λυμαίνεται, με το πρόσχημα ότι αυτοί είναι που ξέρουν κι όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα… Για μένα όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης από τον άνθρωπο που περπατάει ολομόναχος μέσα στον χρόνο, με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του. Πράξη και όνειρο, ατομικό και κοινωνικό, άσπρο και μαύρο. Μου μοιάζει ο άνθρωπος με έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Και η Τέχνη σαν άρρωστος και γιατρός μαζί.




Η Κατερίνα Γώγου μέσα από συνεντεύξεις, κείμενα και ντοκουμέντα.

Κατερίνα Γώγου, Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του, εκδ. Καστανιώτη, Νοέμβριος 2018