Piero Martinetti ~ Η ψυχή των ζώων

Τα τρομερά και άδικα μαρτύρια στα οποία ο άνθρωπος ‒με τα προσχήματα της ανάγκης, της επιβίωσης, της μόδας, του αθλητισμού‒ υποχρεώνει το ζώο δεν θα σταματήσουν ασφαλώς, παρά μονάχα όταν ολόκληρη η κοινωνία θα διαπνέεται από ένα πνεύμα συμπόνιας και αληθινής δικαιοσύνης και θα αναγνωρίσει ότι και το ζώο πλάι στον άνθρωπο έχει τα δικά του δικαιώματα. Άλλωστε αυτό συνιστά ένα πρόβλημα που αφορά άμεσα και βαθιά ολάκερη την ανθρωπότητα...
[...] Η νομοθεσία για τα ζώα χρονολογείται από το 1822, όταν μια πρώτη πράξη θέσπισε στην Αγγλία το jus animalium. Από αυτή την ταπεινή αρχή έκανε προόδους συνεχείς, αλλά ανεπαρκείς πάντα για τις απαιτήσεις της σημερινής ηθικής συνείδησης. Είναι χρέος κάθε ευαίσθητου και ευγενούς ανθρώπου να συμβάλει, ώστε να καλυφθεί αυτό το κενό∙ ο νόμος, ακριβώς όπως παρεμβαίνει, προκειμένου να προστατεύσει τα παιδιά και τις γυναίκες από την κτηνωδία των οικιακών τυράννων τους, με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να παρεμβαίνει προς το ίδιο το συμφέρον της ανθρωπότητας, προκειμένου να προστατεύσει όλα τα ανυπεράσπιστα πλάσματα από την κακοποίηση και την αναλγησία του ανθρώπου. Ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της μεταρρύθμισης αφορά βεβαίως την εκπαίδευση: τους γονείς, τους δασκάλους, τους εκκλησιαστικούς λειτουργούς. Ακόμη και στο σημείο αυτό ο διανοητικά τόσο υψηλός πολιτισμός μας σταμάτησε ηθικά λίγο πάνω από το επίπεδο των βάρβαρων φυλών: και σε αυτόν έως σήμερα εξακολουθούν να αντηχούν ως επίπληξη τα βροντερά λόγια του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ: «Άνθρωποι, να είστε ανθρώπινοι, να το πρώτο σας καθήκον… Ποια σωφροσύνη υπάρχει για εσάς έξω από την ανθρωπιά;».

Πιέρο Μαρτινέτι / Piero Martinetti, Η ψυχή των ζώων, Εισαγωγή-μετάφραση-επίμετρο: Παναγιώτης Τσιαμούρας, εκδ. Κυαναυγή