Ο Άγγλος κοινωνικός ανθρωπολόγος Τζέφρι Γκόρερ στο βιβλίο του Θάνατος, Πένθος και Θρήνος του 1965 είχε περιγράψει τούτη την απόρριψη του δημόσιου θρήνου ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης πίεσης που ασκούσε ένα νέο «ηθικό καθήκον του ατόμου να διασκεδάζει», μια καινοφανή «επιταγή να μην κάνει το παραμικρό που ίσως μειώσει τη διασκέδαση των υπολοίπων». Τόσο στην Αγγλία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως παρατήρησε, η τρέχουσα τάση ήταν να «αντιμετωπίζεται ο θρήνος ως μακάβρια τρυφηλότητα και να προσφέρεται ο θαυμασμός του κοινωνικού περίγυρου στους πενθούντες που κρύβουν την οδύνη τους τόσο καλά, ώστε κανείς να μην αντιλαμβάνεται καν ότι κάτι έχει συμβεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου